Review: Digimon Cyber Sleuth – Hacker’s Memory (PlayStation 4)

Enige tijd terug voelden we Digimon Cyber Sleuth aan de tand en wij konden de blend van harde Digimon actie gekoppeld aan leuke exploratie wel smaken. Met Hacker’s Memory is er een vervolg op dit spel en als fans van het origineel kunnen we deze kans om het aan de tand te voelen niet laten schieten.

We zeggen hierboven misschien vervolg, maar eigenlijk is het een volledig losstaand spel. Hoewel het spel duidelijke linken vertoont met het origineel qua locaties, personages en uiteraard de bekende Digimon, kan een leek gerust dit spel spelen zonder de voorganger of inderdaad alle voorgaande games gespeeld te hebben. De rasechte fans halen uiteraard meer uit het spel omdat ze alle easter eggs kunnen appreciëren, maar een nieuwe speler moet zich zeker niet schamen en kan zeer makkelijk in dit nieuwe spel springen. Dit maal springen we in de huid van Keisuke Amazawa, een jonge heerschap die veroordeeld wordt voor een misdaad die hij niet heeft begaan. Enkel door samen te werken met hacker groep Hudie kan hij zijn onschuld bewijzen en dit zal uiteraard leiden naar urenlange queestes om de geheimen van de Digitale Wereld te onthullen. Hudie komt blijkbaar goed overeen met Zaxxon uit het eerste spel, dus verwacht veel terugkerende personages.

Terugkerende elementen zijn eigenlijk op zich een groot terugkerend element in dit spel gezien Hacker’s Memory veel omgevingen en assets hergebruikt uit de originele Cyber Sleuth. Stoort dit? Niet specifiek, maar het is wel een gemiste kans om meer originele content te maken. Ook qua gameplay merken we een zekere iterativiteit. De manier waarop we omgevingen doorkruisen, zowel gewone als kerkers, is haast onveranderd en idem voor het turn-based combat systeem. We kunnen echt niet van grote vernieuwingen spreken qua gameplay en is dat op zich slecht? Het antwoord is nogmaals neen. Cyber Sleuth zat degelijk qua gameplay en onder de noemer “don’t fix what isn’t broken” kunnen we ook niet zeggen dat diezelfde gameplay opeens slecht aanvoelt. Het voelt vooral aan als meer van hetzelfde, maar dan met een nieuw verhaal en voor een goed spel is dat al voldoende.

Waar zit de innovatie dan wel? In het aantal Digimon die je kan gebruiken, verzamelen en opvoeden. Digimon staat bekend om zijn meer hardcore aanpak tot het opvoeden van zijn monsters en Hacker’s Memory geeft je voor het eerst het grootste roster aller tijden die je in gamevorm kunt verzamelen. Met meer dan 320 verschillende Digimon is het een ware uitdaging om deze allemaal te vangen, zeker gezien veel van hen niet in het wild te vinden zijn enkel via heel strenge opvoedkundige regimes verkregen worden. Enkel voor de echte monster pedagogen dus. Het groter aantal monsters zorgt uiteraard voor meer team composities en uiteraard een grotere wisselwerking tussen de Digimon. Dit merken we vooral door het veel groter aantal Cross Combat aanvallen. Dit waren in het originele spel aanvallen die enkel twee specifieke Digimon konden doen als ze in hetzelfde team waren en meer Digimon zorgen uiteraard voor een groter gamma aan combinaties. Idem voor DNA Digivolutions. Dit waren evolutions waarbij twee Digimon tijdelijk fuseerden met elkaar. Door het groter aanbod zijn er, zoals verwacht, veel meer opties mogelijk. Een andere nieuwigheid zijn de hacker gevechten, maar dit is gewoon een nieuwe inkleding van het bestaand gevechtsysteem en telt eigenlijk niet echt als nieuwigheid. We vermelden het vooral voor de volledigheid.

Grafisch scoort het spel uiteraard nog steeds even hoog als zijn voorganger, maar dat was uiteraard te verwachten gezien er zeer veel assets hergebruikt worden. Ook de soundtrack vertoont heel veel herhalingen hoewel we her en der een nieuw liedje hebben opgemerkt. De soundtrack was sowieso al heel sterk, dus we kunnen meer van dat zeker en vast smaken. Net zoals het origineel hebben we weer te doen met het betere Japanse stemwerk en daar zijn wij zeer grote voorstander van.

Hacker’s Memory zal de wereld niet verbluffen met zijn innovatie, maar men zal het spel vooral herinneren om zijn consistentie. Heel deze review kan eigenlijk herleid worden tot wijzen naar Cyber Sleuth en te zeggen dat het meer van dat is. In tijden waarin vervolgen op games wel vaker inferieur zijn aan hun voorganger door een teveel aan experimentatie kan dat zeker en vast tellen. We geven dus het volgend advies: zoek je een degelijke JRPG waarbij je monsters moet opvoeden en met een moderne stijl? Dan ben je hier aan het juiste adres. Ben je fan van Digimon? Speel zowel dit als Cyber Sleuth. Vond je het vorig spel de max? Dan heb je geen enkele reden om Hacker’s Memory niet in huis te halen. Het blijft een zeer sterk spel en zelfs zonder nieuwe innovatieve elementen zal je er nog steeds uren genot uit halen!