Review: Dragon Quest XI (PlayStation 4)

JRPG’s zijn een genre dat moeilijk degelijk te krijgen zijn. Oftewel zijn ze te vernieuwend of net te klassiek. Oftewel is de stijl de retro of niet te modern. De soundtrack te episch of net niet sfeervol genoeg. Kortom, veel fans met veel meningen. We hebben de laatste paar jaar al een aantal JRPG’s dan ook gezien die veel dingen juist hebben gedaan, maar volgens fans heel veel fout hebben gedaan. Wie het aan het rechte eind heeft, laten we in het midden, maar zeker is het dat het moeilijk is om een JRPG te maken die iedereen kan bekoren. Toch gaat Square Enix en, dan vooral het Enix gedeelte, het vandaag nogmaals proberen met Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age!

Het is eigenlijk al een tijdje geleden sinds we van Dragon Quest hebben gehoord op consoles. Deze reeks stond, samen met Final Fantasy, toch wel aan de bron van de opkomst van de JRPG als genre, maar was helaas niet even populair in het Westen. Dankzij de Dragon Quest heropleving die recent is gebeurd, hebben er een aantal spinoffs hun weg wel naar ons gevonden, maar daar eindigt het ook. Dragon Quest X was immers een MMORPG en Dragon Quest IX was een spel op 3DS. Het is dus sinds Dragon Quest VIII op de PlayStation 2 die in het jaar 2004 uitkwam dat we een laatste volwaardige console Dragon Quest hebben gespeeld. Dat schept uiteraard verwachtingen!

Dragon Quest XI is misschien een nieuw spel, maar het is een heel duidelijke ode aan de JRPG’s van weleer. Je merkt dat ook duidelijk aan de start van het verhaal, dat zo cliché is als maar kan. Een jongeman ontdekt naarmate hij ouder wordt dat hij het bloed bezit van een legendarische held en moet daarom zijn geboortestad verlaten. Op basis van hints achtergelaten door zijn verdwenen vader komt hij in de hoofdstad van het naburig koninkrijk terecht waar hij vrienden en rivalen ontmoet om uiteindelijk de wereld te redden. Klinkt dit verhaal bekend? Nou, dat is de bedoeling. Toch moeten we niet doen alsof Dragon Quest XI een achterhaald spel is. Vanuit deze ietwat bekende start evolueert het verhaal richting interessante hoogtes en dieptes met personages die eigenlijk allemaal memorabel zijn. We blijven daarom net met opzet vaag omdat we het jullie zelf willen laten beleven.

Het spel is dan ook een belevenis en een zoektocht. Alle omgevingen zijn mooi uitgewerkt en eisen dan ook dat je ze van dichtbij onderzoekt. Hoewel veel van de paden rechtlijnig zijn, bieden ze ook de mogelijkheid om een beetje te verkennen. De vijanden verschijnen ook op het pad als fysieke objecten, vergelijkbaar met Ni No Kuni II en de Tales reeks. Je hebt dan ook de optie om deze te ontwijken, maar vergeet niet dat dit een JRPG is. Zoals het elke goede JRPG beoogt, zijn levels en getalletjes alles. Ontwijk teveel vijanden en je zal het je berouwen als de grote baas verschijnt en het tijd is om te vechten!

De gevechten in Dragon Quest XI zijn, net zoals de rest van het spel, zeer traditioneel. In elk gevecht zal je samen met je vrienden in een rechte lijn tegenover de vijanden staan en er beurtelings op meppen. Uiteraard heb je de logische tactische besluiten die je moet maken zoals het gebruik van magie, genezing, etc. en dat voor vier personages. Gelukkig heb je de optie om bepaalde AI persoonlijkheden aan je team toe te wijzen zodat je niet alles heel zwaar moet controleren als je dat zelf niet wilt. Daarnaast heb je Pep-kracht. Pep is een energiebron dat je opwekt door schade te nemen en zodra deze vol is, gaan je statistieken naar omhoog. Echter, je kan het ook gebruiken om verschillende vaardigheden te activeren die zowel mooi als effectief zijn. Deze vaardigheden kunnen ook gecombineerd worden met die van andere teamleden, waardoor je grootste aanvallen kunt creëren. De vergelijking met Chrono Trigger is dan ook rap gemaakt en deze is niet misplaatst.

Je personages groeien net zoals je zelf wil door hen de juiste equipment te bieden. Deze is te kopen, maar ook te maken via een crafting systeem dat zich baseert op een mini-game. Het spel zit dan ook boordevol mini-games en zij-activiteiten om te doen als je even je tijd wilt verspelen. De ervaringspunten die je daaruit krijgt kan je dan per personage spenderen om hen te specialiseren in een bepaalde rol of om hen meer algemene vaardigheden te geven. Dat laatste kunnen we echter niet aanraden. Voor de echte harde kern is het concept van een challenge run van het spel ingebouwd. Door bij het starten van het spel de Draconian Quest te kiezen, kan je verschillende uitdagende opties aanzetten om het spel nog moeilijker te maken. Enkel voor de zware jongens!

De grafische stijl is op zijn minst uniek te noemen. Door slim gebruik van cell-shaded achtergronden met omlijnde cell-shaded modellen wordt een effect van diepte gemaakt. Het resultaat is een spel dat er haast uitziet als een anime. Koppel dit aan character designs door manga grootmeester Akira Toriyama en je begrijpt direct waarom dit spel zo hoog scoort op dat vlak. De soundtrack is ook lovenswaardig met een mix van nieuwe, maar ook retro geïnspireerde liedjes. Hoewel het gebrek aan Japans stemwerk als optie ons lichtjes stoort, kunnen we moeilijk klagen over het Engels stemwerk. Net zoals de verschillende spinoff games bevat Dragon Quest XI een formidabele Engelse cast die een verscheidenheid aan accenten gebruikt om zijn verhaal te vertellen. Dit is één van de weinige JRPG’s waarbij we eerlijk kunnen zeggen dat de Engelse dub zijn eigen ervaring is.

Dragon Quest XI is een hoogvlieger onder hoogvliegers. Het is retro, maar fris. Het is nieuw, maar toch zeer bekend. Bovenal, het is een deugdelijke JRPG waar men nog jaren over zal spreken. In huis halen die handel!