Review: Final Fantasy XII: The Zodiac Age (PlayStation 4)
De lange geschiedenis van de Final Fantasy reeks is niet zonder zijn ups en downs, maar over het algemeen kunnen we zeggen dat de meeste van deze games geliefd zijn bij fans die hen uiteraard keer op keer herspelen. Ook Square Enix heeft dit al opgemerkt en ze spelen hier al even op in met allerlei HD remakes en remasters van hun oudere games. Na de uiterst succesvolle remaster van Final Fantasy X en X-2 is het nu de beurt aan de andere PlayStation 2 JRPG, Final Fantasy XII, om dit te ondergaan en uiteraard hebben wij een exemplaar gekregen om aan de tand te voelen.
Final Fantasy XII was allesbehalve een traditionele Final Fantasy game. Na het success van Final Fantasy XI, de bekende eerste MMORPG van de reeks, leek Square Enix te denken dat MMORPG’s de toekomst waren. De lessen die ze daaruit trokken, namen ze mee naar Final Fantasy XII, een game die de reeks op zijn grondvesten liet daveren qua gameplay.
Het spel speelt zich af in de wereld van Ivalice, bekend van de Final Fantasy Tactics en Tactics Advanced reeksen. Met een rijk opgebouwde geschiedenis en een multiculturele setting is het dan ook de perfecte plaats voor een langslepend politiek drama avontuur. We volgen het verhaal van Vaan, een jongen uit de stad Rabanastre, de hoofdstad van het land Dalmasca. Dalmasca werd enkele jaren voordien overgenomen door de Empire in een bloedige oorlog en de bevolking leeft nu in onder hun bewind.
Vaan is een idealistische jongen die, samen met zijn beste vriendin Penelo, hoopt om ooit een luchtpiraat te worden en op avonturen te gaan met zijn eigen luchtschip. Tijdens een feestje ter ere van de nieuwe gouverneur van de stad genaamd Vayne Solidor, een zoon van de keizer, ontmoet Vaan bekende luchtpiraat Balthier, zijn assistente Fran en de prinses van Dalmasca, Ashe. Dit is de start van een avontuur om Dalmasca te bevrijden en uiteindelijk de wereld te redden.
Hoewel het verhaal zeer cliché overkomt, kon Final Fantasy XII indertijd spelers verbluffen met zijn interessante esthetiek en zijn vernieuwende gameplay. Weg is het oude systeem waar je rondloopt in de wereld en opeens na een harde klap getransporteerd wordt naar een willekeurig gevecht op een totaal scherm waar je beurtelings elkaar klappen verkoopt. In Final Fantasy XII verlopen de gevechten in ware tijd, vergelijkbaar met een MMORPG. Terwijl je rondloopt zullen vijanden je spontaan aanvallen en kan je terugvechten in ware MMO stijl. Voor veel spelers was dit uiteraard een volledig nieuwe ervaring die buiten MMO’s nog nooit gezien werd.
Terwijl spelers één van de personage rechtstreeks controleerden, hield de computer zich bezig met het controleren van de andere leden van het team door middel van Gambits. Dit zijn voorgeprogrammeerde acties die personages doen in bepaalde situaties. Een voorbeeld hiervan is als volgt: “Indien je HP of de HP van een teamgenoot onder 50% geraakt, gebruik de spreuk Cure op hen om te genezen”. Het systeem was goed uitgedacht en voorzien op bijna elke omstandigheid waardoor hardcore spelers zeer diep konden gaan met hun gambits, maar uiteraard kon je profielen gebruiken als je je daar niet mee wou bezighouden en zelf controle overnemen van personages.
Vooral interessant bij dit spel zijn de nieuwigheden die toegevoegd werden bij deze release. Zo hebben de makers de balans herbekeken en plaatsen die beter konden, zoals de relatie tussen wapens en de moeilijkheid van vijanden herbekeken. Ook brengt het de nieuwigheden van de eerdere Japanse rerelease eindelijk naar het Westen. In de originele versie die wij speelden moest je via een systeem genaamd de “License Board” je personages versterken, maar deze was niet echt goed uitgedacht. In deze release zal je personages kunnen binden aan traditionele, maar ook nieuwe Job Classes uit de Final Fantasy reeks zoals de Warrior, de Black Mage en de White Mage. Zodoende voelen personages unieker aan en is er een betere balans, wat de gameplay uiteraard ten goede komt. Het spel bevat ook enkele nieuwe game modes die toelaten om het spel opnieuw te spelen op maximaal level, om het spel opnieuw te spelen op minimaal level voor extra uitdaging, een specifieke uitdagingsmodus waarin je kennis van het spel en vaardigheden uitgetest worden en een versnellingsmodus die je zullen toelaten om het spel sneller te laten afspelen om zo de reistijd in de massieve wereld van Ivalice te verminderen.
Grafisch gezien was Final Fantasy XII al een praaltje in zijn tijd en deze remaster is duidelijk met veel liefde gedaan. Overal waar de graphics verbeterd konden worden, heeft het team zijn best gedaan om net dat beetje meer visuele pracht uit het spel te halen. Koppel dit aan een HD uitvoering van de soundtrack en we kunnen eerlijk zeggen dat het geheel de moeite waard is om te zien en te horen.
Wat is Final Fantasy XII: The Zodiac Age uiteindelijk? Een belachelijk grote en vernieuwende JRPG die niet enkel een nieuw laagje verf, maar ook nieuwe content en balancing krijgt om het geheel in het huidig jaar beter tot zijn recht te laten komen. Het spel was in 2006 al een pareltje en in 2017 smaakt het zeker en vast even goed, zo niet beter. Wie het nog nooit gespeeld heeft, moet het zeker een kans geven terwijl oude rotten hier ook nog eens genoeg content zullen treffen om hen tevreden te stellen. Een krachtige maaltijd die onze eindeloze honger naar JRPG’s zeer goed kan stillen!
