Review: Forspoken (PlayStation 5)

Forspoken is het nieuwste project van het team achter Final Fantasy XV, een RPG dat zeker en vast atypisch was in de  reeks en Forspoken lijkt dat evenzeer. Zal het uitdraaien tot een sterke hit of een flopper?

Het spel volgt een isekai-achtige verhaallijn, waarin Frey Holland van New York naar het land Athia wordt getransporteerd na een poging om een betoverde manchet te stelen. Ze wordt vervolgens meegesleurd in een conflict dat het land verscheurt, met een buitenaardse kracht die bekend staat als “De Corruptie”, die de mensen, dieren en het terrein van het land in nachtmerrieachtige, gebroken versies van zichzelf verandert.

Dit is op een of andere manier verbonden met de vroegere heersers van het land, de Tantas genaamd. Elk van hen bezit buitenaardse magische krachten, en hoewel ze die ooit ten goede van de wereld gebruikten, gebruiken ze die nu om hun eigen verlangens te bevredigen.

Gelukkig is Frey in een positie om hen te stoppen. Met haar eigen magische krachten heeft ze het gereedschap om deze corrupte heersers te stoppen, deze wereld te redden en uit te zoeken waarom ze in de eerste plaats naar deze wereld is gebracht.

Deze opzet is op zich niet slecht. Hoewel een beetje volgens het boekje, presenteert het een fantasy premisse die de spelers van punt A naar punt B brengt en biedt het genoeg nieuwe wendingen om het interessant te houden. Er is ook meer dan genoeg extra lore die in het spel kan worden gevonden, wat het gevoel versterkt dat je wordt ondergedompeld in het verhaal en de setting, waardoor het een van de betere nieuwe IP’s is op basis van het AAA-raamwerk in de recente geschiedenis.

Waar het wel op stuk loopt, is de manier waarop de speler kennismaakt met alle grote lijnen. Het merendeel van de uiteenzettingen van het spel wordt in de eerste paar uur op de voorgrond geplaatst. Je zult er moeite mee hebben om niet uitgeput te raken door alle nieuwe termen en verhaallijnen die in één keer op je afkomen, en het gebrek aan echte gameplay tijdens dit gedeelte is merkbaar.

Dit wordt nog verergerd door de toegegeven slappe dialogen. Hoewel het sarcasme en de constante kwinkslagen niet erger zijn dan in een Sony-game – en de stemuitvoeringen net zo goed zijn gedaan, vooral door Frey’s stemacteur Ella Balinska – is de enorme hoeveelheid Whedon-ismen en snedige grappen een beetje veel, en maakt het kruipen door het openingsgedeelte alleen maar moeilijker.

Het is zo grof als een opening maar kan zijn. Gelukkig herstelt Forspoken zichzelf zodra deze introductie voorbij is en spelers worden losgelaten op de volledige ervaring.

De open wereld van het spel, hoewel niet zo vol leven als sommigen misschien hadden gehoopt, is nog steeds een aanzienlijke zandbak waarin spelers kunnen verdwalen. Er is een grote verscheidenheid aan biomen en regio’s die zich van elkaar onderscheiden en een gezonde hoeveelheid nevencontent bieden waar spelers zich door kunnen laten afleiden.

Dit wordt zeker versterkt door de schitterende graphics van het spel. Hoewel de specificaties van Forspoken zeker veeleisend zijn, valt niet te ontkennen dat de grafische getrouwheid bijna elk visueel element van het spel verbetert. De realistische personagemodellen, gecombineerd met de prachtige fantasievergezichten van overhangende rotsformaties, torenhoge ruïnes en door de Corruptie verwrongen oriëntatiepunten, geven je echt het gevoel dat dit een modern-gen game-ervaring is.

De muziek en het geluidsontwerp verbeteren de algemene ervaring van de titel evenzeer. De soundtrack varieert van zachtere, pakkende beats tot opzwepende orkestrale arrangementen vermengd met zingende koren en vormt een perfecte begeleiding bij het gegrom van de corrupte dieren en mensen.

En dan is er nog de gameplay. Om te zeggen dat dit het belangrijkste verkoopargument van Forspoken is, zou een groot understatement zijn, want het biedt enkele van de beste open-wereld gameplaymechanismen die je kunt hopen te vinden.

Vooral de verplaatsingsmechanismen behoren tot de meest vermakelijke eigenschappen van het spel. Dankzij deze vaardigheden kun je in luttele seconden over grote stukken terrein zoeven en zoomen, waardoor het minder als een karwei voelt om van het ene punt op de kaart af te komen en meer als een kans om plezier te hebben en de wereld vanuit nieuwe perspectieven te bekijken.

Er waren genoeg momenten waarop ik afzag van snel reizen, zodat ik met de Parkour-vaardigheden over de kaart kon sprinten en razendsnel kon rondvliegen. Het feit dat ik deze vaardigheden volledig onder controle had, maakte het nog leuker: Als ik me verveelde met sprinten en rondstuiteren op verlaten gebouwen, kon ik net zo makkelijk een magische koord afvuren en mezelf door de lucht sturen, waardoor de reistijd gehalveerd werd.

Over magie gesproken: de magiegeoriënteerde gevechten in Forspoken zijn net zo leuk om aan deel te nemen. Het spel combineert eenvoudige schietmechanismen met melee-aanvallen en defensieve spreuken en biedt spelers een breed scala aan hulpmiddelen om het tegen vijanden op te nemen. Het maakt het ook ongelooflijk gemakkelijk om Mana-punten die je in levels verdient toe te wijzen en opnieuw toe te wijzen aan het upgraden van je spreuken naar keuze, waardoor het experimenteren met verschillende magische bezettingen wordt aangemoedigd.

Deze elementen gaan gepaard met een sterke nadruk op ontwijken en herpositioneren in de strijd. Hoewel Frey wat schade kan absorberen, moet ze bijna altijd uitwijken voor vijandelijke aanvallen om een voortijdig einde te voorkomen. Dit vermengt het brede scala aan bewegingsopties met de gevechten op een nieuwe manier en geeft de gevechten een zekere snelheid waardoor ze zelfs in de laatste delen van het spel fris blijven aanvoelen.

Nog beter is de aanpak van de titel om een beter begrip van gevechten te stimuleren. Als spelers deelnemen aan gevechten, krijgen ze een cijfer op basis van hun prestaties. De beste parallel is die met een actiegame met personages zoals Devil May Cry: Net als bij die titels moeten spelers combo’s volhouden en schade vermijden om hun cijfer zo hoog mogelijk te houden. Hoe hoger hun rang, hoe meer ervaring en voorwerpen ze krijgen als het gevecht is afgelopen.

Al deze elementen zorgen ervoor dat de gameplay boven andere titels in het genre uitstijgt. Zelfs met de eerste problemen is het duidelijk dat de titel de moeite waard is om te spelen om te ervaren wat het een goed spel maakt.

Ik zou Forspoken persoonlijk zeker aanraden. De uitzonderlijke gameplay is meer dan genoeg om het de moeite waard te maken en is des te opmerkelijker omdat het een nieuwe IP is. Het legt in ieder geval de basis voor een nieuwe serie waarop veel kan worden voortgebouwd en die om veel meer dan wat ruwe dialogen herinnerd zou kunnen worden.