Review: God of War: Ragnarök (PlayStation 5)

God of War: Ragnarök is het fel verwachte vervolg op de topper van 2018, waarin opper badass Kratos, en nu diens zoon Atreus, besluiten om hun eeuwige vendetta tegenover religie door te drijven naar Noorwegen. Het spel heeft zeer veel verwachtingen om in te lossen en jawel, daar slaagt het in!

Ragnarök opent met een meer capabele tiener Atreus en een zichtbaar uitgeputte Kratos die zich naar de enige plaats op hun reis wagen – thuis. Ze sjorren een hert aan hun slee en bereiden zich voor op de weg die voor hen ligt. Atreus, die nu zijn eigen raad houdt, heeft zijn eigen geheimen, maar die zullen moeten wachten. Een roekeloze Freya achtervolgt het tweetal meedogenloos, en de dood van Baldur brengt Fimbulwinter – een bittere en eindeloze greep van ijs op de wereld die implicaties heeft tot ver buiten de kou.

God of War: Ragnarök begint enkele jaren na de gebeurtenissen van God of War. En dat is ongeveer alles wat ik over het verhaal zal vertellen, behalve dat het ongelooflijk is. Elke poging om u meer te vertellen zou zo gevaarlijk zijn dat ik onvermijdelijk een deel ervan zou verpesten, dus ik zal me beperken tot het mechanisme. Zelfs daar zal het een lichte aanraking zijn.

Als je aan een sequel begint, weet je dat de eerste opdracht een reset is, en Fimbulwinter voorziet daar gemakkelijk genoeg in. De weerscrash heeft zowel Kratos als zijn zoon verzwakt, hun vijanden sterker gemaakt, en je met de hand terug naar level 1 gezwaaid. Mimir maakt er zelfs grapjes over, dus een eenmalige de-powering event is niet nodig. Meer dan dit zijn er echter een aantal nieuwe mechanieken die de volgende iteratie van gevechten voor de God of War-serie bieden.

Beide wapens uit het eerste spel, de Leviathan Axe en de Blades of Chaos, keren terug, maar ze zijn sterk uitgebreid in zowel nut als kracht. De Blades of Chaos kunnen nu worden gebruikt om naar richels te grijpen om de omgeving te doorkruisen, en beide wapens kunnen worden ontketend na een sprong van hoger gelegen gebieden voor een massale crashaanval. Kratos kan de Leviathan Axe opladen met een krachtige ijsbetovering genaamd “Frost Awaken”. Hierdoor wordt de volgende aanval ijsschade, en dat is nog maar het begin. De Blades of Chaos kunnen naar een vijand worden gegooid, die ze doorboort met een aanval met de toepasselijke naam “Whiplash”. Als Kratos de kettingen zwiept, gutsen de vuurgolven over de lengte omhoog en verbranden het doelwit aan het einde. Vijanden kunnen nu elementaire pantsers bezitten. Dit kan een echte krachtvermeerderaar voor hen zijn, dus het is belangrijk die bepantsering te verwijderen en hen open te stellen voor sterkere aanvallen. In het vorige spel werd de driehoekknop gebruikt om de Leviathan Axe op te roepen, waardoor hij buiten die functie zelden werd gebruikt. Nu wordt hij gebruikt om deze “Weapon Signature Moves” te activeren, en Atreus aan te geven dat hij zijn dodelijke pijlen moet loslaten. En ja, hij kan nog steeds de bijl oproepen.

Je zult zien dat Kratos en Atreus nu aparte ervaringspunten hebben. Net als voorheen ontgrendel je je vaardigheden met die ervaring, maar nu installeer je ook “mod tokens” die je aan sommige vaardigheden kunt toevoegen om ze nog beter te gebruiken voor elementaire impact, defensieve boosts of offensieve mogelijkheden. Eenmaal vrijgespeeld, biedt elke vaardigheid drie extra variabelen voor de min/maximalisten, maar uiteindelijk is het de vaardigheid die het wint – statistieken zullen je niet redden tegen een enorm krokodillenbeest dat vele malen groter is dan jij en je in zijn geheel dreigt op te eten.

In God of War is één voor de hand liggend voorwerp weggelaten. Hoewel je een grote verscheidenheid aan zeer cool uitziende schilden kon verzamelen, waren het allemaal slechts cosmetische veranderingen tussen de schilden. Nu zijn deze schilden weer een waardevol onderdeel van je arsenaal. Elk schild heeft een specifieke functie, dus de juiste uitrusting op het juiste moment is van belang. Met het Dauntless Shield kan Kratos bijvoorbeeld reageren met een enorme smash-aanval die vijanden van Kratos wegslingert en ze verdooft, mits je die perfecte parry kunt uitvoeren. Het Stonewall Shield daarentegen is meer een defensief instrument. Kratos kan er niet meer actief mee pareren, maar het is een enorm bolwerk tegen inkomende schade. Als vijanden keer op keer tegen het schild botsen, bouwt het kinetische energie op. Volledig opgeladen slaat Kratos het schild tegen de grond en stuurt een enorme puls uit die elke vijand op het scherm verdoofd tegen de grond slaat. Bovendien kun je je schild als wapen gebruiken door het omhoog te houden en op het laatste moment toe te slaan om ze te verdoven. Het is een ander instrument in je arsenaal, en het voelt net zo goed als elk ander wapen.

Er zijn upgrades voor je pantser en uitrusting, net als in de eerste titel, maar het is hier sterk uitgebreid. Voor elk stuk uitrusting zijn meer dan negen upgrades beschikbaar, waarbij de hogere upgrades steeds zeldzamere materialen en Hacksilver vereisen. Bovendien zijn er meer unieke voorwerpen dan voorheen, en niet alleen in het eindspel.

Atreus’ vaardigheid met een boog is dramatisch toegenomen, net als zijn vermogen om zijn moeders zwaard te hanteren. Zo kan hij zich staande houden in de strijd. Brok en Sindri helpen hem natuurlijk door zijn pijlen extra te upgraden. Zijn uitrusting kan ook worden verbeterd, maar niet zo uitgebreid als die van Kratos.

God of War was niets anders dan uitgebreid, hoewel de Bifrost slechts zes van de negen rijken kon dragen. In God of War: Ragnarök bezoek je Asgard, Vanaheim en Svartalfheim, maar ook Midgard, Alfheim, Helheim, Muspelheim, Niflheim en ja, zelfs Jotunheim. Sommige van deze werelden zijn inderdaad kleiner dan andere, maar het zijn zonder meer volledig uitgewerkte en gerealiseerde werelden. Ik heb vooral genoten van Alfheim, en wel om twee zeer, zeer grote redenen die ik hier niet zal verklappen – je komt ze snel genoeg tegen.

Het andere gebied waar God of War aantoonbaar struikelde was de verscheidenheid aan vijanden. Je bent veel bezig met het neerhalen van Draugr en Dark Elves, met af en toe een handvol andere vijanden voor de smaak. Hier kom je nieuwe en onvriendelijke gezichten tegen die voor elk rijk op maat gemaakt zijn. Enorme beesten, centauren, gifspuwende Grims, verschillende soorten Tatzelwurm, planten die naalden spuwen, zuurspuwende rivierbeesten, Draugr, Dark Elves en nog veel meer dat ik hier niet zal verklappen, zijn slechts enkele van de wezens die je pad zullen kruisen. De Bestiary is tot de nok toe gevuld met uitstekende tekeningen en achtergrondinformatie over elk wezen, en ik moet zeggen dat ik het leuk vond om tegen alles in het spel te vechten. Zelfs als ze mijn tanden erin trapten, voelde het eerlijk… behalve een zekere bibliothecaresse… zij kan rechtstreeks naar Helheim. Maar alle gekheid op een stokje, Sony Santa Monica heeft prachtig werk geleverd door deze wereld te bevolken met leven, en het voelt heel erg geleefd aan. Echt – goed gedaan.

Een van de grootste veranderingen in de formule is de verticaliteit die God of War: Ragnarök met zich meebrengt. Zoals Kratos zijn Chains of Chaos kan gebruiken om naar hoger gelegen gebieden te stijgen, wat handig is voor een snelle aanval van bovenaf, maar nu ook kan worden gebruikt om puzzels vanuit een andere hoek op te lossen, of om gewoon nieuwe wegen te openen om te verkennen. Ja, het blijft natuurlijk lineair, maar met deze extra hoogte zijn er veel meer mogelijkheden voor verkenning.

Elk spel dat Sony uitbrengt is weer een kans om de DualSense te omarmen, en wow, dat doet Ragnarök precies, althans in het begin. Het gerinkel van de kettingen aan je sledehonden komt van de controller zelf, de triggers hebben een ander gewicht als je de bijl in omgevallen boomstammen slingert, en het gedreun van de Chains of Chaos die je vijanden raken laten de DualSense zingen. Het licht op de DualSense reflecteert veel dingen, als je er toevallig naar kijkt. Op het water wordt het prachtig blauw, en het is moordend rood als Kratos zijn woede ontketent. Ik zou willen dat deze vroege momenten overal in beeld waren gebracht, maar wat er is, is top.

God of War: Ragnarök heeft vier grafische opties, zoals we gewend zijn van Sony PlayStation 5-titels – een volledige 4K-resolutie met 30 fps en een dynamische upscale naar 4K met 60 fps als doel (en meestal ook als resultaat).  Heb je echter een TV met hoge verversingsfrequentie, dan heb je iets meer om naar uit te kijken, want er is ook een vergrendelde 4K/40fps, en een variabele snelheid 120fps, mits je een HDMI 2.1 geschikte TV met 120hz verversingsfrequentie tot je beschikking hebt.  Het is natuurlijk helemaal aan jou welke manier je kiest om het spel te ervaren, al geef ik toe dat ik de vastigheid van de vergrendelde framerate met hoge framerate verkoos boven een flexibele. Weet gewoon dat er opties wachten, en meer dan je waarschijnlijk had verwacht.

Om dit spel tot leven te helpen brengen, deed Sony Santa Monica opnieuw een beroep op de legendarische Bear McCreary voor de soundtrack. Wederom levert hij in overvloed. God of War is al lang geen eindeloze slachtpartij meer, maar maakt plaats voor een man en zijn zoon en de groei van hun ervaringen. Bear levert de achtergrond voor deze momenten, evenals de strijd daartussen, en eerlijk gezegd is het een van de redenen om de Collector’s Edition te kopen – alsof je nog een reden nodig hebt.

Een van mijn favoriete dingen aan God of War: Ragnarök is het tempo. Tijdens dit avontuur word je plotseling uit je comfortabele baan geduwd, waardoor je op nieuwe manieren kunt vechten. Net toen ik dacht dat ik helemaal in mijn ritme zat, kreeg ik een amulet dat me bijna een dozijn (letterlijk!) nieuwe mogelijkheden bood om dingen te veranderen. Op een gegeven moment verwachtte ik dat het gewicht van al deze systemen het fragiele evenwicht zou doen instorten, maar op de een of andere manier… gebeurde dat niet. Het biedt eindeloze mogelijkheden om de gevechten te veranderen, en eerlijk gezegd denk ik dat ik God of War: Ragnarök uiteindelijk het grootste compliment zal geven dat ik kan geven – door het helemaal opnieuw te spelen, en het dan opnieuw te bekijken als en wanneer het op de PC komt. Zo goed is het gewoon.

Uiteindelijk wist je waarschijnlijk al dat dit een fantastisch spel zou worden, op basis van de ongelooflijke titel uit 2018. Wat me wegblaast is hoeveel beter deze game is dan zijn voorganger. Er zijn een aantal ongelooflijke games geweest dit jaar, maar dit is het – God of War: Ragnarök is je frontrunner voor Game of the Year.