Review: Hitman 2 (PlayStation 4)
Al bijna 20 jaar is Hitman een van de meest gekende stealth games op de markt. Hitman kreeg in 2016 een reboot en sinds een paar weken kunnen we ons verlekkeren op Hitman 2. Hier is wat je kan verwachten van deze nieuwe game in de reeks.
DE EERSTE ERVARING:
Om te beginnen is Hitman 2 ver van een nieuwe game. Hitman 2 is een verderzetting van Hitman 1 op een manier die tot hiertoe voor mij uniek is in Videogames. Het spel bouwt rechtstreeks verder op het verhaal van Hitman 1 en gooit je er meteen in van de moment je het voor de eerste keer opstart. Zonder je nog voorbij een paar menu’s moet gaan. Wanneer je hier dan toch bij komt, valt het ontzettend op dat het er net het zelfde uitziet als Hitman 1. Een sleek metro design dat past bij het idee van huurmoordenaars van The Agency.
Zoals in alle andere games, zijn er tutorial levels. Hier wordt je echter niet in gegooid. Het Tutorial level is ook het zelfde als in Hitman 1. Dit sluit nauw aan bij het verderzetten van een game, in plaats van iets volledig nieuws te doen. Iets wat ik persoonlijk wel kan smaken. Dit vooral omdat het verderzetten van een game ook enkele leuke dingen met zich kan meebrengen. Zo was ik in staat om al mijn content van Hitman 1, in te laden in Hitman 2. Ik kan nu de volledige eerste game spelen, binnen de tweede game. Een verassende maar innovatieve ontdekking van de mensen bij IO waarvan ik hoop dat er nog meer van komt.
GRAPHICS:
Toen ik merkte dat ik Hitman 1 kon inladen in Hitman 2 begon ik mij af te vragen of er eigenlijk grafische vooruitgangen gemaakt zijn sinds Hitman 1. Het leek mij niet mogelijk dit te doen, maar ik had het mis. Er is een ontzettend groot verschil in kleuren saturatie, lightning en shadows te merken tussen Hitman 1 & Hitman 2. Het ongelofelijke hier aan is dat als je Hitman 1 speelt, vanuit Hitman 2 deze game ook opgewaardeerd wordt aan de nieuwe graphics van Hitman 2. Hitman games hebben altijd al een ontzettend grote replayability gehad. Dit is de kers op de taart. Ik was echter wel teleur gesteld in de cinematics van Hitman 2. Deze werden ingeruild voor still images in plaats van animaties. De reden hiervoor is wel een goede: Square Enix Animation Studios deden de animaties voor Hitman 1. Square Enix heeft de HItman IP terug van hand gedaan na de release van Hitman 1. Hierna verwerfde IO terug alle rechten om op eigen kracht Hitman 2 te maken. Hierdoor viel plotseling de Square Enix Animation Studio vanuit HItman 1 weg.
REPLAYABILITY:
Hitman 2 heeft net zoals zijn voorganger een hoge replayability factor. Iedere missie is een grote sandbox waar je op meer dan 100 verschillende manieren je een weg kan doorbanen. Hiernaast zijn bepaalde verhaallijnen ook niet meer te volgen eens je een andere verhaallijn aan het bewandelen bent. Indien je de complete Hitman 2 ervaring wilt hebben, is het vereist om iedere missie meermaals te spelen. Het geeft ook een mooie aanzet voor couch gaming met vrienden, om te zien welke route zij bewandelen.
VERHAAL:
Net zoals Hitman 1, blijf ik bij Hitman 2 wat op mijn honger zitten als het op verhaal aankomt. Zonder al te veel willen verklappen, kan ik zeggen dat Hitman 2 doden terug tot leven wekt. Iets waar ik niet op voorbereid was. Er vallen ook zeker heel goede dingen te zeggen over het simpel verhaal van Hitman 2. Het speelt enorm hard in op de Hitman Lore zoals deze gestart werd met Codename 47, alsook krijgen we wat meer achtergrond verhaal over Diana Burnwood, 47’s Handler. Dit waren aspecten die ik zeker kon smaken. Toch blijf ik het spijtig vinden dat ook in Hitman 2, het verhaal ondergeschikt is aan de gameplay. Dit waar het voor Hitman Codename 47 tot aan Absolution, een ontzettend belangrijk aspect van de games was.
GAMEPLAY:
IO zet alles in op de gameplay van Hitman 2 die uitzonderlijk goed is. Er is niet heel veel nieuws ten opzichte van Hitman 1 op de manier waar je je targets kunt neerhalen, maar alles is vele verfijnder. Persoonlijk had ik zelf een glitch vrije ervaring bij Hitman 2, wat niet het geval was bij Hitman 1. Hiernaast is de gameplay van Hitman 2 vele atmosferischer dan die van Hitman 1. Hitman 2 is meer dan ooit in staat je onder te dompelen in het leven van een huurmoordenaar. Dit omdat de omgeving en vooral de NPC’s echter dan ooit aanvoelen. Iedere NPC heeft een verhaal. Meestal kan je ook deze NPC’s hun verhaal horen als je ze op de juiste moment weet af te luisteren! Hiernaast is ook 47 spraakzamer dan ooit en is er ontzettend veel interactie mogelijk met NPC’s. Deze cruciale veranderingen betekenen zoveel voor de ervaring die heb gehad met het spel, ook al kunnen ze op het eerste zicht vergeten worden.
ELUSIVE TARGETS:
Het was ook uitkijken geblazen naar de Elusive Targets. Er werd zwaar promotie gemaakt met Sean Bean als Elusive target en ook ik heb voor de eerste keer mijn kans gewaagt aan deze speciale missie. Een Elusive Target is het toppunt van immersie als 47. Je krijgt een beperkt aantal dagen om een missie tot een goed einde te brengen, je hebt geen herkansingen. Initieel kon het concept mij niet warm krijgen maar als je de kans krijgt om Sean Bean neer te halen, wil je het toch eens proberen. De Elusive Target missie was een bijzonder aangename ervaring. Het was zenuwslopend en ik speelde zonder risico’s te willen nemen. Iets wat perfect past bij de identiteit van de game en waartoe ze de speler toe krijgen op deze manier. Ook de volgende Elusive Targets zal ik spelen en ik kijk er al naar uit.
CONCLUSIE:
Hitman 2 is het bewijs dat het stealth genre nog steeds sterk is. Het bied je ongelimiteerd aantal mogelijkheden in een ontzettend goede sandbox omgeving en heeft een hoge replayability. Met de verschillende game-modes is er voor iedereen wat wils. Een game die hopelijk nieuwe fans oplevert voor 47. Hitman 2 heeft alvast het hart bekoort van deze hardcore fan.
