Review: Tales of Hearts R (PlayStation Vita)

Fans van het Japanse RPG of JRPG genre horen de Tales reeks te kennen. Naast de andere toppers zoals Final Fantasy en Dragon Quest is dit één van de meest succesvolle reeksen die tot op de dag van vandaag voortleeft met games op verschillende consoles en handhelds. Eén van de games genaamd Tales of Hearts had het Westen echter nooit bereikt omdat het exclusief op de Japanse 3DS te spelen was rond 2008. Vandaag, bijna 6 jaar later, bereikt het onze contreien in de vorm van Tales of Hearts R voor de PlayStation Vita. Was dit haast legendarisch spel wel de moeite waard om op te wachten?

In tegenstelling tot Final Fantasy is de Tales reeks best wel oldschool en trouw gebleven aan JRPG tradities uit de vorige generaties. Tales of Heart R vormt geen uitzondering daarop. De personages, setting en veel features, waaronder zelfs een World Map om te doorkruisen, voelen retro aan, maar op een enorm goede manier. Alsof deze elementen er horen te zijn. Dit gezegd zijnde is het spel sterk innoverend op vlak van zijn combat systeem waardoor het ook enorm modern aanvoelt. Een krachtige mix van de sterke punten van het genre met een vleugje innovatie om het interessant te houden.

Tales of Hearts R volgt de avonturen van de welluidende Kor Meteor (ja, dat is echt zijn naam) in de wereld van Celland. Deze wereld heeft problemen met wezens die de Xerom heten en die Spiria, de essentie van de emoties van hun slachtoffers, oppeuzelen. Deze slachtoffers krijgen dan een ziekte met de naam Despir en gaan langzaam dood. Enkel de Soma, wapens gemaakt van de Spiria van uitzonderlijk sterke mensen, kunnen de Xerom verslaan. Kor heeft er toevallig eentje van zijn grootvader gekregen. Toevallig ontmoet hij een meisje met de naam Kohaku die achternagezeten wordt door de Xerom alsook de heks Incarose. Tijdens een gevecht verliest Kohaku haar Spiria en wordt deze verspreidt doorheen de wereld. Kor voelt zich hiervoor verantwoordelijk en gaat op een avontuur om het meisje te redden en zodoende hopelijk ook de Xerom eens en voor altijd te verslaan.

Het spel volgt qua gameplay veel JRPG conventies. Je loopt over een wereldkaart, bereikt steden waar je moet zijn, krijgt een reden om naar een nabijgelegen kerker te gaan, verslaat daar een groot monster, krijgt een reden om naar de volgende stad te gaan en zo gaat het verder tot we het einde van het spel bereiken. De Tales reeks is net om zo een sterke reeks omdat het deze conventies zo strak volgt. Hierdoor voelen deze games vaak enorm vertrouwd aan voor JRPG fanaten. Het spel bevat ook elementen uit nieuwere games zoals de Skits uit Tales of Vesperia waardoor we scenes kunnen zien met de personages zonder dat ze lijfelijk aanwezig zijn in ons team. Zodoende leren we deze beter kennen.

Het combat systeem heet de Aerial Chase Linear Motion Battle System en het speelt ongeveer zoals het klinkt. Het systeem neemt allerlei elementen uit voorgaande games zoals Tales of Vesperia en Tales of Xillia, maar voegt ook nieuwe elementen aan de mix toe. Tijdens het spel controleer je één personage terwijl de computer de anderen gebruikt. Je kan hierbij gewoon aanvallen of speciale aanvallen gebruiken met de naam Artes die punten kosten om te gebruiken. Deze punten bouw je op door normale aanvallen uit te voeren. Hiermee kan je combo’s maken en je vijanden kunnen deze breken tenzij je snel genoeg bent om hun aanval tegen te gaan met een counter aanval. Dit zorgt voor tactische gameplay waarbij je je vijand altijd in het oog moet houden en komt goed tot zijn recht in latere gevechten waar de vijand je heel makkelijk met de grond gelijk maakt als je niet oplet. Een andere nieuwigheid is het Chase systeem die je toelaat om na bepaalde aanvallen je vijand te blijven achtervolgen en zware klappen uitdelen op korte tijd. Ook je vijand kan dit systeem tegen je gebruiken. Daarnaast is er ook het Overlimit systeem die je toelaat om Artes te versterken en zelfs te combineren. Klinkt dit allemaal ingewikkeld? Geen nood. Het spel laat je deze pas stap voor de stap gebruiken doorheen je avontuur en koppelt er een tutorial aan.

Qua graphics zal Tales of Hearts R geen prijzen winnen. Het ziet er uiteraard beter uit dan de DS versie en levert een degelijke prestatie voor een handheld spel, maar het kan niet op tegen de graphics die de console Tales games hebben. Wat het wel heeft is vloeiendheid. Waar Tales of Xillia 1 en 2 last hadden van slowdowns, biedt Tales of Hearts R een heel vloeiende ervaring. Ook de soundtrack is volledig herwerkt en verdient daarom ook alle lof.

Wat kunnen we zeggen over Tales of Hearts R? Het is momenteel één van de beste JRPG op de PlayStation Vita en toont nogmaals aan dat de Vita sterk in zijn schoenen staat qua Japanse games. Het speelt degelijk, heeft de afwerking van een console game en een dieptegang die ons doet hunkeren naar meer. Wie op zoek is naar een krachtige JRPG ervaring heeft hier zijn aankoop gevonden!