Review: Tales of Vesperia: Definitive Edition (PlayStation 4)

De Tales reeks passeert de laatste jaren zeer vaak onze revue en met goede reden. Stuk voor stuk zijn dit spraakmakende Japanse RPG’s die al jaren fans van de reeks kunnen bekoren. Deze keer praten we echter niet over een nieuw spel, maar voelen we een oude klassieker aan de tand dankzij de komst van Tales of Vesperia: Definitive Edition op PlayStation 4!

Tales of Vesperia is toch wel een speciaal geval voor deze reeks. Tijdens het hoogtepunt van de vorige console oorlog (die tussen de Xbox 360 en de PlayStation 3) kon Microsoft Sony heel zwaar de loef afsteken. Het was hen immers gelukt om de allernieuwste Tales game exclusief te maken voor hun doos. Het was al sinds Tales of Destiny ten tijde van de PlayStation 1 dat Sony het alleenrecht had over deze reeks. Een zware slag, maar een zeer tactische slag! Veel fans van de reeks uit Japan maakten hierdoor de overstap naar de Xbox 360. Jaren later besloot uitgever Bandai Namco om het spel TOCH naar PlayStation 3 te brengen, maar enkel in Japan. Westerse fans mochten met afgunst kijken hoe hun Japanse collega’s het spel na al die jaren eindelijk konden spelen terwijl zij op hun kin klopten. Na al die jaren brengt deze Definitive Edition eindelijk soelaas aan de fans die dit spel nooit konden spelen! Maar was heel dit gedoe de moeite waard om dit spel eindelijk naar hongerige Westerse Sony fans te brengen?

Het verhaal begint vrij sterk met kort stuk waarin hoofdpersonage Yuri Lowell, een lokale ridder, wordt voorgesteld. De wereld van Terca Lumireis is best gevaarlijk met veel monsters die gewoon rondlopen en mensen aanvallen. Enkel getrainde krijgers met magische aanvallen genaamd Artes kunnen deze aan. De rest van de bevolking hangen rond in steden die beschermd worden door een mysterieuze technologie genaamd Blastia. Deze Blastia kunnen barrières maken tegen de monsters en andere belangrijke aspecten van het dagdagelijkse leven vervullen. Wanneer de Blastia die voor water zorgt in de lokale hoofdstad verdwijnt, gaat Yuri samen met zijn hond en de lokale prinses op zoek naar de dief. Dit is uiteraard de start van een avontuur dat om en bij de 50 uur duurt waarbij we vele personages ontmoeten, de wereld doorkruisen en mogelijk de wereld redden van onheilspellende duisternis.

Terwijl je de wereld doorkruist zal je kleurrijke teamleden ontmoeten zoals de naïeve prinses Estelle en de sarcastische tovenares Rita die niet enkel de dynamiek van je party aanpassen, maar je ook veel tactische mogelijkheden geven in gevechten. Naast de gewone conversaties heb je in steden ook vaak optionele conversaties genaamd “Skits”. Dit zijn vaak kleine scenario’s tussen de personages waarbij je hen beter leert kennen. Op zich niet al te belangrijk voor het grote verloop van het verhaal, maar ze helpen ons wel de personages leren kennen zodat ze meer worden dan een bundel statistieken met aanvallen.

Dit gezegd zijnde zijn deze statistieken met aanvallen zeer waardevol tijdens gevechten. Gevechten gebeuren real-time op het moment dat je tegen een vijand botst en laat je toe om in alle richtingen te bewegen en te ontwijken. Klinkt allemaal zeer doordeweeks, maar indertijd was het vrij imponerend om te zien. Naast gewone aanvallen kunnen je personages ook krachtige Artes en spreuken uitvoeren. Ook zijn er veel dieperliggende gevechtsmechanieken die je pas later leert, maar die wel voor de nodige dieptegang zorgen. Dit is uiteraard best nodig in een spel van dergelijke lengte!

Deze Definitive Edition is een verbeterde port van de PlayStation 3 versie die enkel en alleen in Japan uitkwam en dat voelen we wel. Het spel draait vlot en de graphics hebben de nodige verbeteringen die de generatiewissel kenmerkten. Het stemwerk is echter een heel interessant verhaal. Hoewel het spel zowel Japanse als Engelse stemmen bevat, kreeg de content die exclusief was voor Japan enkel nu pas stemwerk. Echter, de originele stemacteurs zoals Troy Baker die Yuri vertolkte, zijn niet opnieuw ingehuurd. Hierdoor zullen er verschillende momenten zijn waarbij personages een rare “tweede stem” vertonen omdat er nieuwe stemmen werden opgenomen voor de nieuwe content uit de Japanse versie. Dit is een rare manier van oplossen, maar gelet op het feit dat de nieuwe content niet zo groot was, stoort het niet echt.

Tales of Vesperia: Definitive Edition is, net zoals vroeger, een kaskraker van formaat. Iedereen die het spel toen speelde zal met veel plezier getuigen over de kwaliteit van het spel en dat is nog steeds niet veranderd in het huidig jaar. Als je het spel nog nooit gespeeld hebt, dan ga je als JRPG-fan hier zeker en vast een kluif aan hebben!