Review: Wolfenstein: Youngblood (PlayStation 4)

Na de duidelijke revival in 2014 kwam Wolfenstein terug en beter dan ooit. Waar de reeks voordien vooral bekend stond voor aradey nazi-vernietiging staat de reeks nu bekend voor…arcadey nazi-vernietiging maar met veel betere graphics met een moderne twist! Kortom, het vernietigen van nazi’s blijft ten allen tijden populair! De nieuwe telg in de reeks, Youngblood, houdt deze traditie hoog, maar is die nog steeds even smakelijk?

Youngblood is een speciaal spel, zelfs voor deze atypische reeks. Om te beginnen volgen we in dit spel niet de bekende Nazi-jager B.J. Blazkowicz, maar zijn twee dochters Soph en Jess. Terwijl B.J. na de eerste Wolfenstein games even bevroren is, nemen de Nazi’s uiteraard de wereld over. Niet verwonderlijk, want zoals we weten was het één belachelijk gespierde Amerikaan met veel geweren die het Nazi-geweld tegenhield in 1945 en niet de samenwerking van bijna alle Westerse landen. Dit zorgt er uiteraard voor dat we bij de huidige Wolfenstein games in een interessante alternatieve realiteit aanbelandt zijn waarbij de geschiedenis gebeurde zoals het hoorde, maar dan uiteraard onder een nationaal socialistische bewind. Deze setting is dan ook perfect voer voor Youngblood, dat zich afspeelt tussen de Tweede Wereldoorlog en de hedendaagse tijd. We gaan deze keer op avontuur doorheen jaren 80 Parijs, het hoogtepunt van de New Wave muziek, maar dan in een Nazi jasje.

Zoals hierboven al vermeld, hebben we deze keer te maken met twee hoofdpersonages en dus twee keer zoveel fun. Youngblood is immers een co-op shooter waarbij we twee personages controleren om het Nazi imperium tegen te gaan. Dit kan met een vriendje, maar uiteraard kan je ook probleemloos met de AI aan de slag. Zoals we gewend zijn van dit soort games, betekent dit niet enkel meer vijanden, maar ook specifieke co-op uitdagingen. Zo vereisen bepaalde vijanden een aanpak waarbij ene in de aanval gaat om hen af te leiden terwijl de andere zware schade aanricht. Verder zijn de omgevingen ook aangepast om deze trend te volgen. Kortom, het is best wel verplichtend van aard. Gelukkig voelt het nooit echt problematisch aan en zullen de vriendlozen onder ons zich makkelijk kunnen behelpen met de hulp van de AI.

Een interessante nieuwigheid is de toevoeging van een RPG lite systeem. Om het makkelijk te maken, kunnen we de vergelijking stellen tussen dit en bijvoorbeeld Borderlands. Waar in de vroegere Wolfensteins B.J. min of meer alles kon doen en hanteren, zijn zijn dochters iets meer gespecialiseerd. Zowel Soph en Jess als de vijanden hebben vanaf nu levels en statistieken die invloed hebben op het gevecht. Wat wil dat praktisch zeggen? Als de Nazi voor je te sterk is, ga je veel minder schade doen en dus veel meer moeite hebben om hem neer te halen. Hoe ga je daarmee om? Door oftewel sterker te worden qua level, door alternatieve paden te zoeken of door alternatieve manieren te zoeken om hem een kopje kleiner te maken. De wereld is dan ook veel opener dan voorheen om je zo kansen te geven om de situatie aan te pakken zoals je zelf wilt, wat de ervaring, zeker bij verschillende speelbeurten, fris houdt.

Tijdens het spelen zullen zowel Jess als Soph ervaringspunten vergaren en in level stijgen met, zoals verwacht, mogelijkheden om jezelf te specialiseren. Zo kan je de meisjes langs verschillende paden sturen om hen beter te maken met bepaalde wapens of andere voorwerpen te laten gebruiken. Om het praktisch uit te drukken… wil jij een meisje die in zwaar pantser en met een groot geweer nazi’s neerhaalt of een stijlvol meisje die met messen vanuit de schaduwen de grote leider neersteekt of zelfs iets daartussen? Het kan allemaal.  Dit zorgt ervoor dat je veel kanten uitkan met je dames en zelf je gameplay stijl beslist in tegenstelling tot eerdere games waar dit niet het geval was. Dit gezegd zijnde ben je sowieso verzekerd van bikkelhard nazi-geweld zoals we horen te verwachten!

Het spel ziet er, zoals zijn voorgangers, zeer degelijk uit. De unieke stijl van de jaren 80 gekoppeld met nazi symboliek is niet iets dat je zou verwachten en geeft het toch wel een speciale stijl. Alles ziet er mooi uit en vooral de animaties van de vijanden zijn zeer lovenswaardig. Ook op auditief vlak waren we onder de indruk, zeker toen we nazi versies hoorden van bekende jaren 80 deuntjes. Het bracht ons in een speciale zwaar die we nog niet vaak hebben gezien.

Wolfenstein Youngblood weet duidelijk wat het wil zijn. Een co-op Wolfenstein met degelijke gameplay en een strakke stijl. Daar slaagt het zeker en vast in. Het is atypisch, maar daardoor zeer interessant. Een aanrader van formaat!