Review: Dragonball Z: Extreme Butoden (3DS)
Als het nog niet duidelijk is (en we hopen dat we dat al voldoende duidelijk hebben gemaakt doorheen de jaren), moeten wij vermelden dat wij zware Dragonball en Dragonball Z fans zijn. Het is een beetje jeugdsentimentaliteit gekoppeld aan puur genot dat ons constant doet terugkeren naar de avonturen van Goku en kompanen. Uiteraard heeft deze langlopende reeks een groot aantal games gekregen doorheen de jaren, maar het aanbod qua handheld games is al altijd een beetje zwak geweest. Sinds de Legacy of Goku games op Gameboy Advance zijn de beste Dragonball games altijd al op console geweest. Dragonball Z: Extreme Butoden komt daar verandering brengen!
Extreme Butoden linkt als titel terug naar de Butoden reeks op de SNES en bevat veel kenmerken van deze oude games. In tegenstelling tot huidige games ligt de nadruk op 2D gevechten van in de jaren stilletjes en daar is per definitie niets mis mee. Zeker in de laatste jaren zijn er geweldige fighting games uitgekomen die 2D graphics gebruiken zoals Blazblue en Persona 4 Arena. Het is dan ook geweldig om te horen dat Arc System Works, de 2D fighting game meesters achter voorgenoemde games, van de partij zijn voor dit spel!
Qua speelbare modi zien we heel veel oude vrienden verschijnen. Een verhaalmodus is uiteraard een must voor dit soort spel en het laat ons toe om, hoe kan het ook anders, het verhaal van Dragonball Z in verkorte versie te spelen. Na het uitspelen zijn er enkele What If verhalen die wel leuk uit de hoek komen voor de harde fans onder ons. De Adventure modus is een arcade modus waarin je nieuwe personages en unlocks kunt vrijspelen. Daar kan je ook de Extreme World Tournament vrijspelen dat je toelaat om tornooien te spelen. Daarnaast is er de Battle en Versus modi die je toelaten om tegen de CPU of tegen vrienden te spelen, maar enkel ad-hoc. Sorry gamers, geen online multiplayer te bespeuren! Als laatste is er de Quest modus die via Streetpass je toelaat om dingen vrij te spelen.
De gameplay is veel minder technisch dan je zou verwachten van Arc System Works, maar toch nog steeds leuk. Het is eerder te vergelijken met een casual fighting game zoals Smash Brothers waarbij de toetsencombinaties voor elk personage hetzelfde is, maar de aanvallen anders zijn afhankelijk van het personage en de situatie. Dit zorgt er wel voor dat het spel gauw speelbaar is voor de gemiddelde gamer zonder veel leer curve. De combinaties zijn vrij simpel en variëren vaak slagen en schoppen. Er is ook een knop voor energiestoten, een block- en een ontwijk toets. Deze vergen uiteraard wel Ki om ze te gebruiken die opbouwt doorheen het gevecht of als je deze zelf actief opbouwt tot 150%. Deze is ook broodnodig voor de talrijke speciale aanvallen.
De speelbare personages zijn wat je ongeveer zou verwachten. De hoofdpersonages in al hun vele vormen alsook de slechteriken zijn zoals gewoonlijk present. Deze gaan tot de nieuwe film Resurrection “F” dus de Super Saiyan God Super Saiyans en Gouden Frieza zijn uiteraard speelbaar. Verschillende film personages zoals Broly zijn ook te vinden in het roster. Het aantal speelbare personages is niet massief, maar in tegenstelling tot de 3D games hadden ze niet jaren aan personages om te hergebruiken, dus het is niet meer dan normaal dat bij een eerste editie van een fighting spel het roster gelimiteerd is.
Voor de gevechten beginnen, heb je een aantal punten die je kan inschakelen om een team te bouwen uit speelbare en niet-speelbare personages. Speelbare personages kosten uiteraard meer, maar je kan tijdens gevechten dan switchen tussen die personages en actief meevechten. De niet-speelbare personages kosten veel minder en kunnen enkel even verschijnen om een aanval te doen voor ze weer tijdelijk onbruikbaar zijn. Wat ons opviel is het groot aantal personages die wel verschenen als niet-speelbare personages. Personages zoals Chi-Chi, Master Roshi, Meta-Cooler en Garlic Junior zijn personages die niet vaak verschijnen in deze games, maar toch waren deze wel present om minstens één aanval af te vuren. Dit miste zijn doel niet gezien het best wel tof was om Roshi zichzelf even te zien oppompen voor een snelle Kamehameha.
Qua graphics en geluid zijn we tevreden, maar krijgen we het gevoel dat er meer gedaan kon worden indien het spel niet gelimiteerd was door de lage kracht van de 3DS. Het spritewerk en de animaties zien er heel goed uit, maar we hebben al in andere games op bijvoorbeeld PlayStation 3 gezien dat Arc System Works veel beter kan. Het geluid heeft ook dergelijke problemen dankzij de compressie van de bestanden waardoor de kwaliteit toch wel minder is dan zou kunnen. Het is dan ook enorm zonde dat deze getalenteerde developers niet al hun vaardigheden uit de kast konden halen omdat de keuze van platform hen weerhield dit te doen. Laten we dus hopen dat als er een vervolg is, dat deze op een sterkere console is.
Dragonball Z: Extreme Butoden is een enorm mooie start voor een nieuwe reeks Dragonball Z games op handheld. De gameplay zit goed en voor een eerste editie van een nieuw concept is er meer dan genoeg te spelen. Indien dit verder ontwikkeld kan worden tot meer technische fighter met meer personages en degelijke online multiplayer, zou het ons niet verbazen dat we een opvolger van dit spel op grote fighting game tornooien zoals EVO zouden treffen. Tot dan is Extreme Butoden zeker en vast een sterk spel en een aankoop waardig!