Review: Final Fantasy XIV: Dawntrail (PC)

In 2021 maakte Endwalker een einde aan de eerste grote FFXIV-saga, waarvan het verhaal tien jaar eerder was begonnen, met een conclusie die zowel door critici als spelers werd geprezen. Hoewel de toekomst van de titel mysterieus bleef, is het uiteindelijk in 2023 dat Dawntrail, de vijfde uitbreiding van de MMO wordt aangekondigd. En het volstaat te zeggen dat de druk op de schouders van dit nieuwe avontuur ligt. Maakt Dawntrail, na het voltooien van het hoofdverhaal tijdens Early Access, eerdere uitbreidingen waar?
Hoewel Dawntrail net is gelanceerd, vormt het hoofdverhaal momenteel het hart van deze nieuwe uitbreiding. Dus, na het redden van de wereld in Endwalker, ontmoeten onze Warrior of Light en zijn metgezellen van de Scions of the Seventh Dawn de mysterieuze Wuk Lamat, prinses van Tuliyollal, de hoofdstad van het “nieuwe continent” genaamd Tural. Deze laatste vraagt de hulp van onze held om deel te nemen aan de Rite of Succession, een wedstrijd georganiseerd door koning Gulool Ja Ja om zijn waardige opvolger te vinden voordat hij afstand doet van de troon. De jonge Xbr’aal zal edelstenen moeten verzamelen uit de vier hoeken van de Tural om toegang te krijgen tot de legendarische stad van goud en zo de troon op te eisen. Ze staat er echter niet alleen voor in de competitie, want ze zal het moeten opnemen tegen haar broers Zoraal Ja en Koana, evenals Bakool Ja Ja, de kampioen van het laatste lokale toernooi.

In 2021 was Endwalker zowel het vervolg op Shadowbringers, de meest geliefde uitbreiding van FFXIV, als het einde van de eerste verhaallijn van de game. Het is duidelijk dat het voor Dawntrail moeilijk is om daarna door te gaan, maar de uitbreiding onderscheidt zich van zijn voorgangers door een minder serieuze toon aan te nemen. Het resultaat is een lichtere plot, gericht op avontuur en het ontdekken van nieuwe regio’s, maar ook op humor met verschillende komische sequenties. Al deze goede humor wordt vooral gevoeld dankzij Wuk Lamat, het echte hoofdpersonage van dit avontuur waarvan wij de mentor zijn. Voor een keer staat de Warrior of Light niet centraal in het verhaal en dit geeft ons een interessante rol op de achtergrond. Maar zoals verwacht heeft het tweede deel van het avontuur (vol verwijzingen naar Final Fantasy IX) niets met het begin te maken en dat is waar het van start gaat om terug te keren naar de hoogten waaraan de game ons gewend is. Zowel door de setting als door de inzet neemt het einde van het verhaal alle elementen in beslag die de charme van Final Fantasy XIV uitmaken: veel onthullingen, een antagonist met geloofwaardige motivaties, ontroerende sequenties en vooral epische gevechten. Genoeg om een beetje lucht van een remake van Shadowbringers te geven.


Met Dawntrail ontdekken Final Fantasy XIV-spelers het continent Tural en de voortzetting van het epos. Naast een enorme grafische update is de level cap verhoogd van 90 naar 100, zijn er twee nieuwe Jobs toegevoegd, de Viper en de Pictomancer, terwijl de andere nieuwe vaardigheden hebben gekregen of gedeeltelijk zijn vernieuwd. Op het gebied van activiteiten zijn er nieuwe kerkers, raids, uitdagingen en een spelmodus gericht op knutselen en verzamelen beschikbaar of gepland voor toekomstige patches. Ten slotte is het met Dawntrail dat het mogelijk zal zijn om een hrothgar-vrouw als personage te creëren.
Als het avontuur in het tweede deel zijn volle smaak krijgt, kan hetzelfde niet gezegd worden van het begin. Het is duidelijk dat de eerste paar uur van Dawntrail vrij traag zijn, met veel tussenfilmpjes en dialogen voordat we het woud ingaan. We waren bijvoorbeeld nogal verrast om te zien dat de eerste kerker uiteindelijk vrij laat in de voortgang kwam. Gelukkig wordt dit eerste deel vooral gebruikt om deze cast van nieuwe innemende personages te ontdekken, een noodzakelijk element om de tweede helft net zo succesvol te laten zijn. Aan de andere kant vragen we ons af of het relevant was om Scions bij dit avontuur te betrekken, aangezien zij geen centrale rol spelen. Met uitzondering van Erenville en Krile die implicaties hebben in de plot, heeft de rest een secundaire, zelfs tertiaire rol en we vragen ons af of ze er niet alleen zijn om de fans te plezieren. Het is jammer, want dit avontuur was een kans om afscheid te nemen van de groep om een echt gevoel van een nieuw begin te geven.


Net als Endwalker lijdt het epos van Dawntrail aan een vrij terugkerende fout in het verhaal in FFXIV: tussen twee grote onthullingen hebben we recht op veel minder interessante passages. Op verschillende punten hebben we de indruk dat de plot kunstmatig vertraagt om niet te snel van de ene belangrijke sequentie naar de andere te gaan. Aan de andere kant, waar Dawntrail het beter doet dan Endwalker, is in de cinematics. Als het al enkele jaren geleden is dat de cinematics van FFXIV aan kwaliteit hebben gewonnen, gaat het nog verder met Dawntrail. Het is duidelijk dat de enscenering is verbeterd om dynamischer te zijn, met interessante kadrering, maar ook spectaculairdere animaties voor bijvoorbeeld de gevechten. Dit maakt het plot veel spannender om te volgen.


Afgezien van dit nieuwe avontuur, hebben Final Fantasy XIV-spelers reikhalzend uitgekeken naar Dawntrail om een heel specifieke reden: de grafische update. Met 7.0 gaat FFXIV een nieuw tijdperk in met graphics die volledig zijn vernieuwd om aan de normen van vandaag te voldoen. Tot dan toe vertoonde de MMORPG nog een techniek die teruggaat tot 2013, zeker gecompenseerd door een magnifieke artistieke leiding. Maar het is duidelijk dat Final Fantasy XIV er nog nooit zo goed heeft uitgezien als vandaag. Naast de meer gedetailleerde en dichtere omgevingen, is deze visuele upgrade te zien in de personages, vooral in je eigen avatar. Vanaf de eerste verbinding hebben we de indruk deze figuur die ons zoveel jaren en uren van spel heeft vergezeld, in een nieuw licht te ontdekken, mooier dan ooit. Deze grafische update ziet eruit als een echt succes waardoor je de mooiste gebieden van de vorige uitbreidingen wilt verkennen om ervan te genieten. En het belangrijkste is dat dit slechts het eerste deel is van dit enorme herontwerp, dus we kunnen niet wachten om te zien wat de toekomst biedt.


Het is niet verwonderlijk dat deze grafische update de meeste wonderen verricht in de nieuwe gebieden. Zonder al te veel verrassingen is de catalogus van Tural geïnspireerd door Amerika, zowel in het noorden als in het zuiden. We vinden dan ook alle verscheidenheid van deze regio’s, met een jungle die doet denken aan de Amazone, een woestijn voor de Verenigde Staten, bergketens voor de Andes, ect. Als er al reden was om verbaasd te zijn over de nieuwe gebieden van het eerste deel van het spel, was het de allerlaatste die ons het meest omver blies. En nu we het toch over het artistieke aspect hebben, een woord over de muziek. Zoals gewoonlijk vinden we Masayoshi Soken op de compositie. Na de epische en ontroerende thema’s van Endwalker geeft Dawntrail waar nodig een prominente plaats aan meer rustige en energieke nummers, voor een resultaat dat nog steeds even succesvol is, ook al is het discreter dan normaal.


Een nieuwe uitbreiding betekent uiteraard nieuwe jobs. In Dawntrail ontdekken we de Viper en de Pictomancer. Ze zijn beide DPS, wiens rol het is om schade aan te richten, de eerste is een melee en de tweede een magiër. Voor de Viper kan de gameplay doen denken aan die van de Reaper, omdat hij verschillende combo’s heeft om zichzelf bonussen te geven en straffen toe te passen op zijn doelwit, voordat hij een Burst-fase ingaat waarin hij maximale schade aanricht. Aan de kant van Pictonancer is de aanpak complexer met zijn magie die is gebaseerd op twee soorten verf, de witte voor de zwakke, maar snelle soorten en de zwarte voor de krachtigere, maar langzame aanvallen. Bovendien kan hij monsters schilderen om zijn tegenstander te raken of zijn bondgenoten te ondersteunen. Kortom, het is een beetje een subtiel job, maar vreselijk bevredigend om aan te nemen.

Hoewel de twee jobs in wezen heel verschillend zijn, hebben ze qua vorm toch enkele gemeenschappelijke punten. Allereerst profiteren ze allebei van spectaculaire animaties, levendig voor de Viper en in een nieuwe getekende stijl voor de Pictomancer. Maar het belangrijkste is dat de twee jobs van Dawntrail een nieuwe manier van spelen in FFXIV introduceren. Met andere woorden, sommige combo’s zijn gegroepeerd op een enkele toets, waardoor je minder snelkoppelingen op je balk hebt. Hierdoor vinden we een meer toegankelijke gameplay zonder de complexiteit van de job op te offeren. In de toekomst hopen we dat oude banen in die zin opnieuw worden vormgegeven.
Kortom, de expansie voelt zeer lekker aan. De plot is strak, de wereld is uitgediept en zowel op grafisch als muzikaal vlak is het geheel een lust voor zintuigen. Final Fantasy fans kunnen genieten van deze expansie en nieuwe spelers hebben een krachtig punt om op het verhaal te springen. Zeker de moeite waard!