Review: Final Fantasy XV: Episode Duscae (PlayStation 4)
Bij ons exemplaar van Final Fantasy Type-0 HD kregen we een code die ons toegang verschafte tot een demo van Final Fantasy XV genaamd Episode Duscae. Dit klein stukje van het spel zou ons een voorproefje moeten geven van het spel zelf terwijl we wachten op de aankomende Tour De Force van Square Enix. We kregen ook de kans op Made In Asia 2015 om deze demo even te spelen samen met iemand van Square Enix, maar we wilden eerst het even rustig zelf spelen voor we daar een verslag van schreven.
Deze demo speelt zich af in de kleine Duscae regio van de Final Fantasy XV wereld die, als we ons contactpersoon bij Square Enix mogen geloven, ongeveer 1/50ste van heel de wereld zou zijn. Hij maakte al grappen dat hij verwacht dat het uiteindelijke spel verschillende blu-rays zal vullen net zoals de oude Final Fantasy games. Als dat zo is, dan gaan we nogmaals weken van ons leven verliezen aan deze reeks. Hoofdpersonage Noctis en zijn vrienden Prompto, Gladiolus en Ignis zijn momenteel op de vlucht van het imperium dat Noctis achterna zit. Om hen te bevechten zijn ze op zoek naar de kracht van het wezen Titan, maar onderweg naar Titan vallen ze in panne met hun auto. Op zich is dit geen probleem gezien lokale garagist Cindy de auto makkelijk kan repareren, maar dit zal ongeveer 24 000 gil kosten en onze rondtrekkende boysband is helaas blut. Hun enige optie is in de Duscae regio jagen op de gevreesde Behemoth Deadeye en diens slagtanden verkopen voor fors geld.
Na een kleine tutorial rond het gevechtsysteem waarin we Gladiolus kennis laten maken met de brede kant van ons zwaard worden we losgelaten op de Duscae regio om te verkennen en geld te verdienen. Algauw krijgen we een heel zwaar Skyrim gevoel bij de open ruimtes, de prachtig groene omgevingen en de rondlopende monsters. In tegenstelling tot merendeel van de reeks laat Final Fantasy XV de monsters vrij rondlopen en op je jagen. Dit zorgt natuurlijk voor heel interessante situaties. Het gevechtsysteem is ook niet meer gekoppeld aan menu’s, maar neemt meer een vrije toon aan zoals Crisis Core, Type-0 en uiteraard Kingdom Hearts.
Tijdens het gevecht kan je Noctis vrij besturen terwijl je aanvallen uitvoert, vijanden ontwijkt en speciale aanvallen loslaat. Zijn speciale gave laat hem toe om wapens uit het niets te laten verschijnen en rond het slagveld te teleporteren, maar enkel zolang hij MP heeft. Is deze op, dan gaat Noctis in een verzwakte staat genaamd Stasis en kan hij een tijd lang niet ontwijken noch zijn levenspunten regenereren. Dit is uiteraard enorm gevaarlijk, dus vechten met Noctis is vooral een kwestie van op het juiste moment de juiste aanvallen te gebruiken en je MP in het oog te houden.
Gelukkig heb je help van Noctis zijn achtergrondkoor die alle drie goed weten wat ze doen in een gevecht. Daarnaast bezit Noctis de mogelijkheid om zijn MP in één keer te gebruiken om zijn Armiger modus te activeren. Zo kan hij tijdelijk veel sneller bewegen, heeft hij tijdelijk onbeperkte MP voor speciale aanvallen en kan hij verschillende vijanden tegelijk aanvallen langs alle kanten. Het nadeel is uiteraard dat Noctis na afloop geen MP meer heeft. Een laatste kaart die Noctis in zijn mouw bewaart is zijn gave om Astral Powers, de naam voor de opgeroepen monsters in dit spel, te gebruiken. Tijdens de demo verkrijgt Noctis de kracht van de dondergod Ramuh om tegen Deadeye te vechten en zodoende kan Noctis, indien zijn levenspunten op nul staan, Ramuh oproepen om de huidige monsters waar hij tegen vecht met de grond gelijk te maken. Of dit ook zo makkelijk zal zijn in het volledig spel blijft natuurlijk de vraag.
Meer nog dan alle andere Final Fantasy games krijgen we een gevoel van openheid en experimentatie bij dit spel. Final Fantasy XIII experimenteerde ook met de formule van de oudere games, maar door de gebrekkige uitvoering van het verhaal en de vrije oppervlakkige combat bleek dit spel onpopulair. Waar Final Fantasy XV zich net op focust is een dynamische combat alsook de personages. Het kwartet van Noctis, Gladiolus, Prompto en Ignis hebben allen een eigen persoonlijkheid en vechtstijl die via commentaar tijdens het wandelen, de cutscenes en de gevechten tot uiting komen. Prins Noctis zit een beetje verveeld met zijn koninklijk statuut en wil gewoon behandeld worden als een normaal persoon. De opportunistische Prompto speelt daar mooi op in en behandelt Noctis daarom ook als vriend. Hij is dan ook de grappigste van de groep met zijn flauwe humor. Gespierde papa beer Gladiolus neemt een beschermende rol tegenover de rest van de groep en probeert hen te begeleiden in de gevechten. Uiteindelijk heb je ook de droge Britse heerschap Ignis die, naast de nodige serieusheid, ook ervoor zorgt dat het gezelschap degelijk gekookt eten krijgt als het gaat kamperen.
Een andere nadruk die we merken is de focus op realisme. Het is gedaan met op willekeurige tijdstippen levels en aanvallen te krijgen. Tijdens de dag verdien je ervaring door monsters te verslaan en opdrachten te vervullen, maar deze gaan je enkel sterker maken als je kans krijgt om te rusten door te kamperen of een caravan te huren. Kamperen heeft als voordeel dat Ignis lekker eten kan koken waardoor het gezelschap de volgende dag positieve effecten zal voelen zoals immuniteiten voor gif of sterkere aanvallen. Een caravan laat jullie echter toe om beter te rusten waardoor je een bonus krijgt aan de verworven ervaringspunten. Je kan ook de nacht doorsteken, maar dan zullen je personages uiteraard minder goed presteren de volgende dag. De nachtelijke patrouilles van het imperium maken dit ook een vrij gevaarlijk idee.
Wat ons vooral opviel was hoe mooi het geheel werkte en hoeveel variëteit er in de gameplay was. Nadat we Deadeye gevonden hadden, mochten we deze al sluipend achtervolgen in een mistig terrein om zo zijn schuilplaats te vinden. Toen we deze gevonden hadden, bedacht Ignis een plan dat gebruik maakte van Noctis zijn teleportatie om Deadeye te lokken naar een plaats waar Gladiolus met zijn kracht hem kon neerslaan en Prompto van op afstand een explosie kon maken door een benzinetank te schieten. Dit was niet genoeg om de krachtige Behemoth neer te krijgen en nadat we ontsnapten aan het woeste beest gingen we op schattenjacht in een duistere grot op zoek naar een manier om Deadeye te verslaan. Gewapend met Noctis zijn nieuwe Armiger modus en de Astral Power Ramuh maakten we korte metten met Deadeye. Wij deden het in ongeveer drie tot vier uur wat een heel mooie speelduur is voor een gratis demo en gezien de variëteit kunnen we zeker niet klagen.
Zoals altijd weet Square Enix wat ze aan het doen zijn op vlak van grafische vermogens. Elke console generatie is het dit bedrijf dat de standaard zet voor graphics en ook deze keer is het niet anders. Het mag duidelijk gezegd worden dat de demo er enorm goed uitziet. We zouden niet liegen als we zeiden dat het momenteel de mooiste JRPG van de achtste console generatie is. In tegenstelling tot Type-0 zit het stemwerk enorm goed en komen Noctis en vrienden zeer geloofwaardig over. Ook garagist Cindy kon ons met haar Texaans accent zeer goed bekoren. De soundtrack zit deze keer ook goed en hoewel de legendarische Nobuo Uematsu nergens te bespeuren is, doet Yoko Shimomura het uitzonderlijk goed als hoofdcomponist. Dit is uiteraard niet verwonderlijk gezien Shimomura zelf al jaren uitzonderlijk sterke prestaties levert met de Kingdom Hearts reeks.
Voor een demo van 3 uur die we gratis bij een ander enorm degelijk spel kregen heeft Episode Duscae ons enorm versteld achtergelaten. De demo barst uit zijn voegen van kwaliteit en als Square Enix dit soort kwaliteit kan behouden voor het volledig spel, dan zal Final Fantasy XV bekend staan als één van de beste JRPGs aller tijden. Of het hen zal lukken blijkt uiteraard de vraag, maar wij zijn in ieder geval al enorm hoopvol en kunnen niet wachten om het volledige spel te spelen. Als jullie ook maar een beetje fan zijn van Final Fantasy of het JRPG genre, dan moeten jullie Final Fantasy Type-0 HD samen met deze demo onmiddellijk in huis halen. Jullie zullen zeer tevreden zijn van jullie aankoop.