Review: Jojo’s Bizarre Adventure: Eyes of Heaven (PlayStation 4)
Een paar jaar geleden begon een ware renaissance voor de manga Jojo’s Bizarre Adventure. Hoewel deze reeks al altijd al hoge populariteit genot in Japan, is het bij ons pas onlangs doorgebroken dankzij de recente anime reeksen gebaseerd op de manga. Met drie populaire anime reeksen en zijn unieke visuele stijl is Jojo niet meer weg te denken uit de wereldwijde otaku cultuur. Uiteraard spelen de mensen van CyberConnect2, bekend van de Ultimate Ninja Storm games, en Bandai Namco daar slim op in door dit te ondersteunen met games. Een aantal jaar geleden zagen we zo Jojo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle bij ons verschijnen en nu zien we Eyes of Heaven bij ons passeren. Een goed moment dus om deze aan de tand te voelen!
Jojo’s Bizarre Adventure volgt de generaties van de Joestar familie die vaak ongewone avonturen beleven in allerlei settings. Dit zijn echter allemaal aparte verhalen die maar vaag verbonden zijn met elkaar, dus qua verhaal is zoiets niet goed te verbinden. Om dit op te lossen besloot auteur Hirohiko Araki een eigen uniek verhaal te schrijven waarbij alle elementen van de reeks elkaar ontmoeten. Deze start op het einde van het Stardust Crusaders verhaal nadat Jotaro de onsterfelijke vampier Dio versloeg. Een nieuwe bedreiging verschijnt waardoor Jotaro en vrienden hun krachten moeten bundelen met hun voorgangers en nakomers om deze te verslaan. Tijd voor een avontuur doorheen tijd en ruimte met heel veel fanservice!
Op een basis niveau van gameplay is Eyes of Heaven een arena fighter die heel gelijkaardig is aan de Ultimate Ninja Storm games alsook Jump Victory VS+. Spelers kiezen twee personages die dan samen een team vormen en waarvan ze eentje besturen. Vervolgens kunnen ze rondlopen in de arena, aanvallen gebruiken die, afhankelijk van het personage, schade aanrichten van dichtbij of van ver. Sommige personages kunnen ook hun unieke vaardigheden gebruiken om het gevecht te beïnvloeden. Zo kan Rohan Kishibe tijdelijk ervoor zorgen dat aanvallen van bepaalde personages hem niet kunnen raken of kan Jotaro Kujo kortstondig de tijd stilzetten voor iedereen behalve zichzelf. Daarnaast hebben alle arena’s hun eigen unieke gimmicks gelinkt aan de manga. In de stad Morioh gaat bijvoorbeeld om de zoveel tijd een café open. De eerste speler rent naar dat café om een koffie te drinken kan zichzelf genezen.
Het team dat je maakt is best belangrijk voor je strategie. Zo zullen bepaalde personages qua relatie en vechtstijl elkaar beter complimenteren dan anderen. Die komt vooral tot uiting bij het gebruik van Dual Combo’s, een speciale modus waarbij je in tandem een tegenstander kunt aanvallen, en Dual Heat Attacks. Deze laatste zijn de kenmerkende finishers van de verschillende personages waarmee ze massieve schade kunnen aanrichten. Op zich zijn alle Heat Attacks compatibel met elkaar, maar bepaalde personages die een geschiedenis hebben met elkaar zullen unieke aanvallen lanceren die vooral fans blij zullen maken. Zo zal Jotaro samen met dochter Jolyne een uitgebreide vader-dochter aanval lanceren terwijl Dio samen met zijn jongere zelf een passief agressieve strijd start waarbij ze elkaar proberen te overtreffen op vlak van schade aanrichten op de vijand. Niet enkel leuk om te zien, maar de verschillende what-if scenario’s tonen mooi aan dat de makers van het spel grote fans zijn van de reeks en dat kunnen we enkel toejuichen.
Naast het degelijk uitgewerkt verhaal dat vooral bestaat uit een reeks gevechten met cutscenes, is er een robuste multiplayer modus waarbij je tegen de computer of vrienden kunt spelen, zowel online als offline alsook een uitdagingsmodus waarbij je vaardigheden kunt testen en een oefenmodus. Bij het spelen als je ook een groot aantal Jojo-points verdienen die je kan inruilen bij de shop voor nieuwe poses, taunts en costuums tijdens de gameplay. Ware kenners van de reeks zullen zeer tevreden zijn met de fanservice die ze daar kunnen vrijspelen en hoe accuraat deze zijn vergeleken met de manga. De echte Jojo-fanaten zullen uren kwijt kunnen hieraan.
Qua graphics en geluid hebben zeer weinig klachten. Het spel hergebruikt veel personages en animaties van het eerdere All-Star Battle spel en deze waren sowieso degelijk. Het is weliswaar jammer dat, gezien er zoveel hergebruikt werd, er niet meer nieuwe personages zijn. Net zoals in All-Star Battle is er een unieke soundtrack die homages brengt aan de muzikale referenties die Jojo vaak maakt. Een voorbeeld hiervan is hoe het thema liedje van personage Esidisi uiteraard verschillende fragmenten uit liedjes van de groep ACDC bevat. De stemacteurs van de anime keren ook nogmaals terug om hun rollen te vervullen en voor personages die nog niet in de anime zijn voorgekomen, zijn de stemacteurs uit het vorig spel teruggekeerd. Met grote namen uit de Japanse anime en videogame industrie die hun stemmen lenen aan deze iconische personages is kwaliteit gegarandeerd!
Jojo’s Bizarre Adventure: Eyes of Heaven is een liefdebrief van CyberConnect2 en Bandai Namco richting het opus van Hirohiko Araki en de fans van de reeks. Het is voelbaar hoeveel liefde er gestoken is in dit spel en nogmaals toont CyberConnect2 dat ze, net als bij de Ultimate Ninja Storm games, ware fans zijn van de materie. Bijgevolg is dit vooral een game door fans voor fans. Een degelijke arena fighter is het zeker, maar zonder fan te zijn van de reeks zal de gemiddelde gamer dit kunnen appreciëren. Maak dus zeker eerst kennismaking met de reeks voor je je aan dit bizar avontuur waagt!