Review: Legend of Mana Remastered (PlayStation 4)

Opnieuw trekt de legendarische Mana Tree de aandacht van de spelers naar zich toe en met goede redenen! De originele Legend of Mana is immers nooit in Europa uitgekomen (tenzij via emulatie) waardoor enkel de dapperen onder ons die een import wisten te bemachtigen dit spel in hun bezit hadden.. Square Enix heeft echter duidelijk besloten om heel deze reeks terug in de spotlight te steken en wij kunnen enkel maar smullen!

Legend of Mana speelt zich af in de wereld van Fa’Diel nadat een oorlog de Mana Tree heeft vernietigd. Het is de taak van de speler om het land te herstellen en eventuele sporen van Mana te verzamelen. Deze intro bereidt je niet echt voor op wat komen gaat, want er zijn tientallen op zichzelf staande verhalen binnen dit overkoepelende plot geleid door drie hoofdverhalen die je tot het eindscherm brengen. Het zijn echter de quests die de speler onderweg ontdekt die deze game zo gedenkwaardig maken. Elke play-through is in wezen een gloednieuw avontuur en kan drastisch variëren in vergelijking met de ervaring van een ander.

Dit zorgt echter voor verwarring omdat er niets aan de speler wordt uitgelegd buiten “hier is een stuk land,  ga op zoek naar avontuur.” Terwijl je je een weg baant door de steden en kerkers, ontmoet je personages die zich bij je gezelschap kunnen voegen of je een quest kunnen aanbieden. Deze quests belonen de speler met nieuwe gebieden om te verkennen of op de een of andere manier het verhaal vooruit te helpen. Quests variëren van het bevechten van een monster tot het spelen van een detective. Er is geen werkelijke limiet aan wat een zoektocht van de speler vereist, maar sommige zijn uitzonderlijk vaag.

Sommige quests bieden gewoon niet genoeg richting omdat de speler meerdere keren met het personage moet praten, terug moet gaan of dingen in een specifieke volgorde moet doen om een ​​evenement te activeren. Het kan erg frustrerend zijn als je het gevoel hebt dat je alle stukjes op hun plaats hebt, maar niet verder kunt komen omdat je bent vergeten met één personage te praten. Toch hoef je niet echt alle quests te voltooien om het spel te verslaan, dus het is heel goed mogelijk om er een paar te laten liggen als je wilt.

Spelers kunnen twee personages in hun party hebben. Er kan echter slechts één slot worden gevuld door een ander personage, aangezien het derde slot wordt gebruikt voor huisdieren en golems. Huisdieren worden gevonden tijdens het spelen en kunnen op je boerderij worden grootgebracht. Het is een leuke minigame dat in dit deel is uitgebreid met een optioneel spel genaamd Ring Ring Land.

Kerkers zijn doolhofachtig, maar ze zijn ook gemakkelijk te navigeren. Zonder de richting van de quests, weet je al vroeg of je ergens bent waar je nog niet hoort te zijn. Elk personage is zo charmant en heeft zijn eigen redenen om jouw hulp in te roepen. Er zijn verhalen over liefde, verlies en wraak waarbij de speler zichzelf moet investeren om het land te herstellen. Elk nieuw gecreëerd gebied is een nieuw avontuur dat wacht, en elk ontmoet personage biedt een uniek perspectief op het vertellen van verhalen.

Het vechtsysteem is even wennen omdat er, net als bij de quests, niet veel richting is. Gelukkig kun je waarschijnlijk door het spel komen zonder echt te veel te knoeien. Spelers kiezen hun startwapen, maar personages kunnen van wapen wisselen wanneer ze maar willen.

Elk wapen leert onafhankelijk vaardigheden, dus als je een zwaard gebruikt, wat vaardigheden leert en vervolgens een zwaard met twee handen uitrust, moet je vechten om nieuwe vaardigheden te leren. Er is een snelle en sterke aanval en spelers kunnen twee verdedigingsmanoeuvres instellen. Dit is belangrijk omdat je opties zoals een counter of backflip wilt instellen om gemakkelijker te manoeuvreren.

Navigeren op een slagveld kan moeilijk zijn, omdat het moeilijk is om te bepalen waar de vijand is, wat soms resulteert in een gemiste aanval. Speciale aanvallen worden toegewezen aan de schouderknoppen die snel moeten worden opgeladen maar aanzienlijke schade veroorzaken. De AI-personages kunnen goed in leven blijven, maar ze hebben soms moeite om EXP-edelstenen en geld te verzamelen. Dit is wat dit spel zo’n goede ervaring voor 2 spelers maakt. De gevechten zijn voor het grootste deel relatief eenvoudig, wat zorgt voor een geweldige eerste RPG in samenwerking met een ervaren speler.

De geremasterde versie van de game geeft ons volledig opnieuw gemaakte, vooraf gerenderde achtergronden, en het is prachtig. Verder is de muziek de recente gearrangeerde versie wat heel het spel, samen met de nieuwe visuals, een fris gevoel geeft.

Legend of Mana is een reliek uit een andere tijd en dat weet je zodra je hem opstart. Toch is het daarom nog steeds zeer charmant en bruist het van die oldschool JRPG vibe. Wie dat gevoel zoekt, zal zeker op zijn plaats zijn!