Review: Life Is Strange (PlayStation 4)

Doorheen de voorbije jaren hebben we in gaming twee grote trends zien groeien. Enerzijds hebben we cinematische games en anderzijds hebben we episodische games. Beide trends proberen te linken naar hoe TV en films hun verhalen te vertellen. In cinematische games zoals “Gone Home” en “The Stanley Parable” ligt de nadruk niet zozeer op de speler uit te dagen, maar op het vertellen van een interactief verhaal in spelvorm. Sommige games koppelen dit ook aan uitdagingen zoals “The Last of Us” waardoor deze hoog scoren bij gamers die zoeken naar een sterk uitgewerkt verhaal met goede gameplay. Daarnaast heb je episodische games die je een game ervaring in stukken biedt voor een prijs per hoofdstuk of een goedkopere totaal prijs. Dit laat niet de speler op zijn honger zitten en hunkeren naar het volgend deel (iets wat vooral series en boeken goed kunnen), maar het laat de maker vrij om te experimenteren met zijn concept. Vooral Telltale Games staat bekend om het gebruik van dit formaat samen met het concept van cinematische games zoals we al gezien hebben in hun meermaals bekroonde “The Walking Dead” en “The Wolf Among Us” reeksen. Toch zijn zij niet de enige die experimenteren hiermee. Een project dat heel veel stof deed opwaaien was “Life Is Strange” door Dontnod Entertainment en nu dat deze eindelijk volledig klaar en verkrijgbaar is in de winkels kunnen ook wij ons mening erover geven!

Life Is Strange volgt een stuk uit het leven van Max Caulfield, een doodgewoon meisje die school loopt in een doodgewone middelbare school in de Verenigde Staten. Op een dag belandt ze echter in de WC van de school tijdens een discussie waarbij een blauwharige meisje wordt neergeschoten. Voor ze het zelf beseft, belandt Max echter terug in haar klaslokaal… maar dan in het verleden. Door de shock heeft ze nu de kracht om de tijd kortstondig terug te draaien en zo gebeurtenissen te veranderen. Uiteraard gebruikt ze deze kracht om de moord tegen te houden en algauw blijkt dat het blauwharige meisje eigenlijk een jeugdvriendin van Max is genaamd Chloe. Toch zal hun reünie van korte duur zijn want door het foefelen met de tijd heeft Max iets gestart dat uiteindelijk heel haar leven zal veranderen.

Op veel vlakken is de gameplay in Life Is Strange vooral een kwestie van observeren en keuzes maken. Je zal hier geen aliens neerschieten of prinsessen redden, maar eigenlijk is dat niet altijd nodig om een sterke ervaring te creëren. Als Max zal je het verhaal beleven en de wereld van deze middelbare school op bijna intieme manier leren kennen. Hoewel je veel zal rondlopen en naar dingen kijken met commentaar van Max, zijn het vooral de personages die doorheen de afleveringen groeien en interessanter worden waar je het meeste genot uit zal halen. De relatie die Max heeft met Chloe en andere personages zal doorheen de gebeurtenissen van dit spel op de proef worden gesteld en zodanig veranderen dat ook jij als speler eraan gehecht zal geraken.

Wat echter belangrijker is dan dit is, zijn de keuzes die je zult moeten maken als Max. Doorheen het verhaal zullen verschillende gebeurtenissen en conversaties vereisen dat Max keuzes maakt die een weerslag zullen hebben op het verder verloop van het verhaal. Uiteraard ben je vrij om tijdens deze gesprekken en gebeurtenissen je kracht om de tijd terug te draaien zoveel te misbruiken als je zelf wilt om tot de conclusie te komen die je zelf voor ogen hebt. Je zult ook gauw merken dat er vaak geen “juiste” keuze is. Net zoals Max en net zoals in het echte leven zal je vaak moeten werken met onvolledige informatie en zal de weerslag van je keuzes niet direct duidelijk zijn. Zelfs met de kracht om de tijd terug te draaien, blijft het leven een raar een complex iets. Toch moeten we toegeven dat het spel ons een aantal zeer originele situaties heeft gegeven waarbij we Max haar krachten konden benutten.

Life Is Strange is op visueel vlak zeker en vast een degelijk spel. Omdat de makers zich gefocused hebben op een aantal zeer gedetailleerde omgevingen en personages druipt heel de presentatie van kwaliteit. De personages zien er zeer realistisch uit en de omgevingen bevatten vaak kleine details die je in een spel van grotere schaal niet zou verwachten. Ook op vlak van muziek en stemwerk verdient het spel alle lof.

Life is Strange is een hoogtepunt in de videogame geschiedenis op vlak van diepzinnig verhaal en realistisch uitgewerkte personages. Het geheel voelt altijd herkenbaar aan en komt vaak zeer sterk uit de hoek voor mensen die zelf nog jong genoeg zijn om te weten hoe het voelt om een tiener te zijn. De gedetailleerde omgevingen, het krachtig verhaal en uiteraard de personages zelfs maken Life Is Strange een ervaring dat geen enkele fan van videogames of van degelijke verhalen in het algemeen zou mogen missen. Geef het zeker een kans en je zal niet teleurgesteld worden!