Review: Lost Sphear (PlayStation 4)

Elke oudere gamer hunkert wel naar de tijden van de rasechte oude JRPG’s zoals Final Fantasy VI en Chrono Trigger. Deze pareltjes van de Super Nintendo definieerden de console dankzij hun prachtige verhalen, hun uitgewerkte combat systemen, hun meeslepende muziek, graphics die prachtig oogden en uiteraard personages die men nu nog met respect behandelt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er binnen JRPG-gigant Square Enix genoeg developers te vinden zijn die deze glorietijden weer willen herbeleven en deze groep, genaamd Tokyo RPG Factory, bracht ons al de geweldige I Am Setsuna. Met Lost Sphear proberen ze nogmaals de elementen van het verleden te gieten in een JRPG voor publiek anno 2018 en wij willen dit zeker en vast ervaren.

Het verhaal achter Lost Sphear is meeslepend en we willen jullie vooral een introductie geven op deze plot opdat jullie het zelf kunnen beleven. In het land van Gaiterra beginnen mensen en plaatsen letterlijk te verdwijnen en worden deze vervangen door een wit licht. Daardoor kan niemand meer praten met deze personen noch deze plaatsen bezoeken. Een duidelijk probleem. Hoofdpersonage Kanata ontdekt echter op een dag dat hij de kracht bezit om een bepaald persoon of plaats terug te brengen naar onze realiteit. Hoe doet hij dit? Door letterlijk herinneringen uit conversaties halen en deze dan naar relevante plaatsen brengen om hen te herstellen. Het is nu aan Kanata om samen met een groep vrienden die hij tijdens zijn avontuur zal ontmoeten het mysterie achter de verdwijningen te achterhalen en om de wereld te redden. Onmiddellijk spreekt deze insteek tot onze verbeelding net omdat de bedreiging zo ondoorgrondelijk, maar reel is. Het doet ons denken aan werken zoals “The Neverending Story” en dat is zeker en vast een goed ding. Ook het herstellen van gebieden die eens kapot waren geeft ons een sterk Okami gevoel.

Van daar uit kunnen jullie al denken wat er zal gebeuren. Kanata zal de wereld omzwerven en verzeild geraken in allerlei avonturen alsook veel interessante personages ontmoeten, waarvan sommigen deel zullen uitmaken van zijn team, om zo de wereld te redden. Bij deze omzwervingen voelt het spel in ieder geval zeer authentiek aan. Het rondlopen in steden en kerkers met de rest van je personages achter je doet ons denken aan veel oudere games zoals de voorgenoemde Chrono Trigger en Final Fantasy VIII. De bewandelbare world map, tegenwoordig persona non grata in hedendaagse JRPG’s, voelt goed aan om te zien en is een welkome oude vriend op dit avontuur. Tot nu toe voelt de ervaring in ieder geval al zeer authentiek aan.

Ook de combat zal voor velen bekend aanvoelen. Het noemt zichzelf alvast de “Active-Time Battle”, een term die wij zeker en vast herkennen uit oudere Final Fantasy games, maar het lijkt de facto meer op een mix tussen Chrono Trigger en Grandia. Tijdens gevechten speelt de locatie van je personages een grote rol gezien je op basis van hun positionering meer of minder strategische opties hebt. Alle aanvallen hebben immers een bepaald bereik en je kan je personage tijdens hun beurt het bevel geven om zichzelf te verplaatsen zodat ze met hun aanvallen op de juiste plaats staan om bepaalde vijanden neer te halen. Uiteraard zal de vijand hetzelfde doen, wat zeer dynamisch overkomt. Bepaalde elementen, zoals spritnite en het Momentum systeem, keren ook terug vanuit I Am Setsuna. Zo laat spritnite je toe om eenmalig een bepaalde spreuk te gebruiken en laat het Momentum systeem je toe om energie van voorgaande aanvallen op te sparen om op het juiste moment een gegarandeerde kritieke aanval uit te voeren. Toch moeten jullie niet denken dat alles oud of gerecycleerd is. Een grote nieuwigheid is de toevoeging van Vulcosuits, een soort robots die de personages kunnen gebruiken in gevechten, die je een boost kunnen geven als je ze nodig hebt. Qua gameplay is het vergelijkbaar met bijvoorbeeld het gebruik van Gears in Xenogears en doet ons er zeker aan denken. Bovenal voelt de combat robust aan en leuk om te gebruiken. Een zeer belangrijke eigenschap in een lange RPG!

Naast het rondzwerven en vechten zijn er meer dan genoeg zijmissies en activiteiten waar jullie jullie mee kunnen bezighouden. Het hoofd verhaal is zeer strak en duurt ongeveer 25 uur om te doorspelen, maar met alle extra’s die je zal doen, kom je makkelijker aan een goede 100 uur aan content. Daarnaast is er voor de echt hardcore RPG speler veel te min-maxen. Met een crafting systeem dat je toelaat je equipment te verbeteren, een kook systeem die je toelaat om eten te gebruiken om je party te versterken (vergelijkbaar met Final Fantasy XV) en een zeer diepgaand magic systeem waarmee je alle spreuken kunt aanpassen met bijkomende effecten heb je meer dan genoeg flexibiliteit om je personages te verbeteren zoals je zelf wil. Een leuke is het gebruik van Artifacts. Dit zijn voorwerpen die je kan maken en op de world map kunt plaatsen die je passieve effecten geven zoals meer aanval, meer ervaringspunten, meer kans op kritieke aanvallen, etc. Deze effecten affecteren elkaar ook waardoor je een paar zeer interessante scenario’s kunt creëren.

Wat kunnen we verwachten van Lost Sphear qua graphics? Kijk gewoon naar I Am Setsuna en verwacht meer van dat. Hoewel een aantal elementen overgenomen zijn, biedt Lost Sphear een veel grote variëteit aan omgevingen, interacties en muzikale stukken. Waar I Am Setsuna vooral plaats vond in besneeuwde omgevingen, gaan er meer plaatsen de revue passeren van Lost Sphear met uiteraard hun eigen muziekjes. Een grote verbetering zijn de modellen van de personages die er niet enkel veel beter, maar ook veel expressiever uitzien. Zeker en vast lovenswaardig.

Lost Sphear is op het einde van de dag een homage aan de JRPG’s van weleer en moet in die context gespeeld worden. I Am Setsuna was misschien een ruwe homage, maar nu is alles veel beter uitgewerkt en dat merken we ook. Toch spreekt dit vooral een heel specifieke soort gamer aan, namelijk degene die ofwel hunkert naar de goede oude tijden of degene die het allemaal nog eens in een nieuw jasje wil zien anno 2018. Lost Sphear is in ieder geval de tijd van menig gamers waardig en behoort tot de collectie van elke RPG fanaat!