Review: Nier: Automata (PlayStation 4)

JRPG-afficionado’s kennen de naam Yoko Taro zeker en vast. De beruchte RPG schrijver en game developer is een bekende naam in dit genre. Zijn beruchte Drakengard reeks heeft een reputatie opgebouwd voor duistere thematiek en ongewone keuzes qua gameplay, iets wat doorstraalde in spin-off spel Nier. Met Nier: Automata komt Yoko weer terug naar de spotlight van de gaming wereld in wat mogelijk zijn beste spel ooit is.

De wereld van Nier: Automata is, zoals jullie wel kunnen verwachten uit de introductie, vrij somber en hopeloos. In de verre toekomst is de mensheid al duizenden jaren verwikkeld in een oorlog tegen buitenaardse wezens. De mensheid heeft de planeet Aarde al heel lang verloren toen de buitenaardse wezens robots stuurden naar de planeet om de mensen uit te roeien. Vanaf de maan voeren ze al duizenden jaren een proxy-oorlog tegen de buitenaardse wezens door androids, menselijke robots, te sturen naar de Aarde in de hoop deze te heroveren. Deze androids, genaamd YorHa, hebben een ruimte station waaruit ze hun aanvallen coördineren. Als speler volg jij de avonturen van YorHa-leden 2B en 9S terwijl ze nietsvermoedend een conflict starten dat uiteindelijk het lot van de mensheid, YorHa, de machines en buitenaardse wezens zal veranderen. Hoewel het zich in dezelfde wereld afspeelt als het spel Nier uit 2010 is er een verschil van een aantal duizenden jaren tussen beiden games. Een opluchting voor nieuwkomers die het verhaal makkelijk gaan kunnen volgen.

Automata is third-person open-world character-action game met een sterke RPG basis. Als dit een beetje te technisch klinkt, willen we gerust de volgende vergelijking maken. Beeld jullie Devil May Cry of Bayonetta in, maar met een open wereld die je vrij kunt verkennen boordevol zijmissies en een heleboel RPG elementen zoals vijanden met levels, een eigen level systeem voor je personage en een sterk crafting systeem waarmee je je personages belachelijke krachten kunt geven. Dit klinkt misschien als een rare combinatie en op papier is dit ook zo. Waarom zou je immers strakke combat willen onderwerpen aan RPG-systemen? Het geheel komt echter enorm vloeiend samen en biedt een ervaring die noch de hardcore actie gamers, noch de RPG-fanaten tekort schiet!

Als 2B zal je dus deze post-apocalyptische wereld verkennen terwijl je missies voor YorHa en allerlei andere opdrachtgevers vervult in de hoop de wereld te bevrijden. Zonder veel van het verhaal te spoilen, willen we verklappen dat het niet zal uitdraaien zoals verwacht en dat het zal leiden tot een diep en duister verhaal waarbij het bestaan van de android als existentieel gegeven wordt bekeken. Het spel speelt hier op in door te spelen met de focalisatie en de gaming context. Om het volledig verhaal te zien zal je immers driemaal het spel moet doorspelen en omdat alle drie te speelsessies het spel veranderen, blijft het spel toch zeer interessant. Toch zal het niet enkel vechten zijn. Door te spelen met elementen uit oude arcade games breekt het spel vaak de flow van zijn gameplay om het geheel fris te houden. Wees echter gerust… er zit meer dan genoeg vechten in dit spel.

2B heeft keuze uit verschillende soorten wapens waaronder kleine zwaarden, grote zwaarden, speren en boksbeugels. Hiermee kan ze heel sterke combinaties uitvoeren en omdat er vlekkeloos kan gewisseld worden tussen wapens, blijft de combat zeer vloeiend met lichte en sterke aanvallen alsook luchtaanvallen. Als vijanden aanvallen, kan je deze ontwijken door een ontwijkmanoeuvre uit te voeren en indien je dit perfect doet, kan je een strakke tegenaanval uitvoeren. Die vijand zal ook grote ronde projectielen afvuren die je kan ontwijken en uiteraard kan jij dit ook. Je Pod, een soort robot die je bijstaat, kan terugschieten met machinegeweren, lasers en raketten afhankelijk van je noden voor wat extra schade. Uiteraard kan deze, net zoals je wapens, versterkt worden. Naast levels bijkrijgen kan je het crafting systeem gebruiken om plug-in chips te maken. Deze geven je dan allerlei gevechtsbonussen zoals extra schade, meer leven, verder kunnen ontwijken, regenerende levenspunten en veel meer. Uiteraard kan je maar zoveel chips meenemen en hoe sterker je chips, hoe minder je er kan gebruiken. Dit zorgt voor een heel interessant systeem waarbij spelers hun gevechtsbonussen moeten aftoetsen tegenover hun maximale capaciteit om die zo goed mogelijk te doen aansluiten bij hun eigen stijl en het werkt uitzonderlijk goed. Dat de combat zo goed in elkaar zit, mag echter niemand verrassen. Hoewel de artistieke design en het verhaal van het spel in handen is van het team van Yoko Taro, was de combat volledig in handen van Platinum Games, bekend van andere action games zoals inderdaad de Bayonetta-reeks en Metal Gear Rising: Revengeance. Op dit vlak zijn deze heren meesters in hun vak waardoor de combat echt subliem aanvoelt. Deze samenwerking is dus zeker en vast een gouden combinatie.

Qua graphics zijn we enorm onder de indruk van het design van de wereld en de personages gekoppeld aan vloeiendheid van de animaties. Alles ziet er, zeker in beweging, zeer strak uit waardoor de gameplay en de verhaal scenes hun eigen uitgelezen stijl hebben die bijdragen tot de somberheid van het verhaal. Het sterke stemwerk en de sublieme soundtrack zijn ook van zeer hoge kwaliteit. Liedjes zoals “Weight of the World”, “Birth of a Wish” en “Alien Manifestation” zullen nog lang bekend staan bij JRPG-fans om hun melodische klanken en vervreemdende tonen.

Nier: Automata is niet enkel een spel, maar het is vooral een ervaring. Het vertelt een verhaal dat we weinig in zo hoge kwaliteit verteld zien worden, maar toch vergeet het nooit dat het ook een spel is en doet het zijn best om aan zijn doelgroep zeer strakke gameplay te bieden waar zelfs de meest hardcore gamer zijn tanden in kan zetten. Een aanrader van formaat!