Review: The Witcher 3: The Wild Hunt (PlayStation 4)

Soms verschijnt er een reeks die zo blaakt van originaliteit en kracht dat je je afvraagt hoe het komt dat andere reeksen niet even goed zijn. The Witcher reeks is daar één van. Op vlak van het westerse RPG genre staat de Witcher helemaal aan de top samen met andere klassiekers zoals Planescape, Baldur’s Gate en uiteraard Dragon Age. Het derde deel van deze reeks, genaamd Wild Hunt, is net uitgekomen en wij geven jullie met alle plezier onze mening hierover mee!

In The Witcher 3: The Wild Hunt neem je nogmaals de rol aan van Geralt of Rivia, de inmiddels bekende en uitermate beruchte monsterjager die al twee maal eerder de wereld heeft gered, politieke spelletjes heeft gespeeld met koningen en uiteraard zijn positie heeft misbruikt om een aantal mooie middeleeuwse deernen in bed te krijgen. Dit maal zal Geralt het echter niet enkel opnemen tegen monsters en krijgers, maar tegen de macht van de bovenmenselijke Wild Hunt, een groep demonische jagers die het gemunt hebben op het leven van Geralt en zijn vrienden.

Net zoals de vorige games dompelt het spel je in de duistere en gevaarlijke wereld van The Continent. Deze wereld heeft veel weg van The Lord of The Rings, maar met iets minder edele magische elementen en iets meer vuile praat en verkrachting. Wie Game of Thrones heeft gezien, zal het niveau van deze wereld al wat beter gewoon zijn. Het grote verschil is de aanwezigheid van een groot aantal bovennatuurlijke wezens die Geralt, als zijnde een Witcher, moet verslaan. Dankzij zijn training alsook een groot aantal drugs in de vorm van toverdrankjes is Geralt meer dan sterk genoeg om deze monsters te lijf te kunnen en is hij uiteraard ook een geduchte vijand voor de meer menselijke tegenstanders in deze wereld. In zijn queeste zal Geralt echter ook veel problemen moeten oplossen die hij niet gewoon aan zijn degen kan rijgen (letterlijk, maar ook zeker figuurlijk) en beslissingen moeten maken die grote gevolgen zullen hebben voor deze wereld. Het is een diepgaande RPG met veel actie en morele keuzes dat fans van Dragon Age en Mass Effect zeker zullen kunnen smaken.

Geralt zal in dit spel op zoek moeten gaan naar een mysterieuze vrouw genaamd Ciri en deze zoektocht zal hem doorheen verschillende steden en landschappen brengen. De wereld van The Witcher is diepgaand, duister en is één van de hoogtepunten van het spel. Als je dacht dat games zoals Skyrim of Dragon Age je veel deden rondlopen, dan zal je versteld staan van hoeveel er te doen is in deze wereld. Niet enkel is de wereld gevuld met mooie omgevingen, maar er is veel te doen. Onder elke steen en langs elke heuvel schuilt er wel iets interessants dat je zal leiden naar een nieuw verhaal of een zijmissie. Zie je zoektocht dus niet als een rechte lijn, maar als een kronkel. Het is geen film, maar eerder een seizoen aan afleveringen. Verloren lopen in deze grandioze wereld is net één van de leukste ervaringen die je kan hebben.

Als je echter klaar bent voor het verhaal, zal je algauw merken dat de schrijfstijl van de queestes en de keuzes die je zal moeten maken enorm duister zijn. Meermaals zal jij het leven van mensen in handen hebben en in tegenstelling tot andere games is er geen moraliteit systeem om je aan een leiband te houden. Jij beslist wat er gebeurd en jij moet leven met je keuzes en wat deze teweegbrengen. Uiteraard is er niet altijd een gulden middenweg waarbij iedereen blij is en je zal vaak mensen boos maken met je optreden. Deze harde aanpak maakt de ervaring echter niet enkel uniek, maar ook bijzonder herspeelbaar.

Eén van de grote verbeteringen in dit spel tegenover zijn voorgangers is de combat. Geralt is al altijd een grote vechtersbaas geweest, maar in de praktijk controleerde hij vaak lomp en lag veel van zijn kracht in het voorbereidend werk dat de speler uitvoerde zoals het maken van toverdrankjes en het zetten van vallen. Heel dit proces is nu echt veel beter uitgewerkt waardoor Geralt niet enkel vloeiend beweegt en vecht, maar het voorbereidend werk duidelijker en leuker is. Op sommige vlakken is het versimpeld, maar dit maakt veel elementen ervan veel gebruiksvriendelijker waardoor we de ware kracht van een Witcher kunnen zien. Anderzijds zijn sommige elementen, zoals het Signs systeem, volledig herwerkt. Geralt kan technisch gezien geen magie gebruiken, maar dankzij bepaalde magische symbolen kan hij wel effecten oproepen zoals vuur en telekinese om hem te helpen binnen en buiten gevechten. In vorige games was dit vooral bijkomend, maar nu is het mogelijk om deze Signs op aangrijpendere manieren te gebruiken waardoor ze echt voelen als een degelijke strategische keuze.

Qua graphics en geluid scoort The Witcher 3 ook zeer hoog. Hier en daar is er een grafische bug of een problematisch effectje, maar dit weegt niet op tegenover de prachtige omgevingen, het degelijk stemwerk en de sfeervolle muziek. Er is niets mooier dan met je trouwe ros op een heuvel te staan en naar de zonsondergang te kijken. Als je op dat moment niet voelt dat je een deel uitmaakt van deze wereld, dan vrezen we dat geen enkel videospel je hart zal kunnen bekoren.

The Witcher 3 is duidelijk een hoogtepunt van het RPG genre en één van de krachtigste ervaringen die we tot nu toe hebben meegemaakt in deze nieuwe generatie games. Het toont duidelijk waarom een nieuwe generatie aan consoles nodig was en het laat ons enkel hopen op meer. Als je ook maar een klein beetje interesse hebt in het RPG genre dat moet je dit spel gewoonweg in huis halen. Het is een regelrechte topper.