Ys IX: Monstrum Nox
JRPG-fanaten weten dat Falcom garant staat voor kwaliteit en nergens is dit duidelijker dan bij de bekende Ys reeks. Een staple in menig verzamelingen sinds de jaren 80 en verder, bekend om zijn strakke gameplay en zelfs strakkere soundtrack. Met Ys IX: Monstrum Nox maakt de reeks finaal de overgang naar console development na lange tijd op handheld te vertoeven. Wij volgen deze sprong met grote anticipatie.
De Ys reeks volgt de avonturen van inmiddels wereldbekende avonturier Adol en zijn kompanen. Meestal kunnen we hetzelfde stramien ontdekken waarbij Adol in een nieuwe locatie aankomt, verzeilt geraakt in de lokale problematieken en dan moet samenwerken met de lokale helden om dit op te lossen, vaak door monsters te verslaan en kerkers leeg te roven. Deze keer is hij wel zeer letterlijk in een kerker aanbelandt. Door omstandigheden zit Adol vast in de stad Balsuq die tevens ook dient als gevangenis. Zelfs nadat hij ontsnapt, zit hij nog steeds zeer vast door het toedoen van de mysterieuze Aprillis die hem verplicht om de stad te verdedigen tegen kwaadaardige wezens met hulp van de lokale superhelden, genaamd Monstrum (vandaar de titel). Met de nieuwe console generatie is er ook veel nadruk op verhaal en dit is voelbaar. De setting wordt verder uitgebouwd en er is veel ruimte voor roleplaying waarbij Adol de nieuwe regio en diens inwoners alsook conflicten, vaak sociaal en politiek van aard, leert kennen. Er is ook veel terugkoppeling naar de eerdere games.
Waarbij in de eerdere games we het vooral hadden van open ruimtes en kerkers, is de stad Balduq hier onze belangrijkste setting. We doorkruisen de stad, verslaan vijanden, vinden geheimen en geraken verder in het verhaal. Dit laatste is zeer letterlijk gezien de verschillende teamleden elk een eigen persoonlijke vaardigheid heeft die dan weer nuttig is voor het doorkruisen van de stad en het vrijspelen van nieuwe locaties. Het spel heeft zo een zeker metroidvania gehalte. Zo kan Aldo een soort zipline afvuren terwijl Hawk kan gliden. Kortom, het gebruik van personages wordt beloond. Wat lichtjes storend is, is het feit dat je deze grote stad hebt, maar dat je niet naar bepaalde stukken kunt van de stad tot je, om verhaal redenen, een ander stuk al hebt volledig afgewerkt. Beetje raar gezien we in een stad zijn.
Dit is uiteraard ook voelbaar in de combat. Wie bijvoorbeeld de zeer populaire Memories of Celceta op Vita (en later console) heeft gespeeld, zal zeker gelijkenissen treffen. De combat voelt dan ook zeer gewichtig aan. Er zit kracht na elke slag. Elk personage heeft een aantal aanvallen en speciale aanvallen, terwijl ze ook onderverdeeld worden in bepaalde types die, zoals het hoort, een counter vormen tegen de vijanden. Tactisch spelen met een gebalanceerd team is uiteraard de boodschap. Daarnaast is er ook de Boost functie. Deze maakt je personages sneller ten koste van hun verdediging. Goed gebruik hiervan kan het verschil maken tijdens baasgevechten.
Qua graphics merken we een duidelijke verbetering vergeleken met zijn de voorgangers. Monstrum Nox is duidelijk vanaf het begin gemaakt voor consoles en niet een port van een handheld versie. Het zal geen prijzen winnen qua schoonheid, maar het is een grote stap naar omhoog. De seks soundtrack gaat echter wel prijzen winnen. Zoals we gewend zijn van deze reeks, is het een hoogvlieger van formaat die zowel memorabel is, als op de juiste momenten ons bloed harder doet pompen.
Ys IX: Monstrum Nox is een duidelijke volgende stap in deze sterk uitgewerkte reeks en druipt van kwaliteit. Het verhaal is dieper, de graphics beter en, laten we eerlijk zijn, veel verbetering aan de soundtrack was sowieso niet mogelijk. Een aanrader voor zowel nieuwkomers als oude rotten.