Review: Scribblenauts: Showdown (PlayStation 4)
Scribblenauts is voor velen al bekende koek. Het platform streepje puzzel spel waarin je al wat je maar wil kunt oproepen op basis van woorden is al generaties lang een hit bij vele gamers. Reden genoeg dus om de nieuwste telg van deze reeks genaamd Scribblenauts: Showdown aan de tand te voelen.
Scribblenauts gaat over de heer Maxwell en diens familie die geboren zijn met de wonderbaarlijke gave om alles wat ze opschrijven te doen verschijnen, zowel voorwerpen als gebouwen als mensen. Heeft Maxwell dus nood aan een elektricien om zijn TV te repareren, kan hij deze gewoon uit de lucht toveren. Echter, waarom zou hij dan niet gewoon een nieuwe TV doen verschijnen? Dat is immers even moeilijk voor hem. Hij kan ook adjectieven toevoegen aan woorden om de eigenschappen van de opgeroepen voorwerpen aan te passen. Zo kan hij in plaats van een TV gewoonweg een grote TV doen verschijnen of koninklijke elektricien. Je kan het zo gek niet bedenken of het woord en het adjectief zitten het spel. Merendeel van de fun bestaat er dan ook uit om te zien wat je kunt oproepen en hoe gek je die dingen kunt maken.
In eerdere games was het de bedoeling dat Maxwell deze krachten gebruikte om in allerlei werelden problemen op te lossen en dit is grotendeels nog steeds zo. In de Sandbox modus van spel kan je nog steeds alleen of met een vriendje je Scribblenaut krachten gebruiken om mensen te helpen met hun problemen of gewoon gek doen door Mega Demon Zeus te laten vechten tegen Robot Laser Zombie Cthulchu. In ruil voor het helpen van mensen krijg je dan Starites die je, naar traditie, kunt gebruiken om levels en voorwerpen vrij te spelen. De core gameplay van weleer blijft dus behouden. De nadruk ligt, zoals de Showdown titel wel doet vermoeden, op gevechten en dit is iets volledig nieuws.
Waar eerder de focus lag op de singleplayer, ligt de nadruk nu meer op de multiplayer. Scribblenauts is nu een heuse party game geworden voor jong en oud die gebruik maakt van de bekende Scribble krachten om leuke situaties te creëren. Bij de multiplayer, die je overigens ook kunt spelen tegen bots, heb je twee verschillende modi. Je kan kiezen voor een Versus modus waar je gewoon minigames speelt tegen je vrienden of je kan kiezen voor de Showdown modus. Deze laatste neemt de vorm aan van een heus spelbord waarbij elke speler een personage vertolkt. Om de beurt zal elke speler een kaart krijgen om zijn hand te vervolledigen. Op elke kaart staat een minigame en een effect. Zodra een speler één van deze kaarten speelt, gaan de spelers gezogen worden naar desbetreffende minigame en de winnaar van de minigame ondergaat het effect van de kaart. Dit kan simpel zijn zoals zoveel vakken naar voor of een kaart stelen, maar er zijn ook zwaardere effecten zoals een volledig hand ruilen of van positie wisselen met je tegenstander. Naast kaarten met minigames zijn er de “instant” kaarten die je toelaten om ze te spelen zonder een minigame te winnen en de marathon kaarten die eisen dat je x aantal minigames wint voor je het effect mag gebruiken. De bedoeling is dan om, uiteraard, zo snel mogelijk het einde van het bord te bereiken en als winnaar uit de bus te komen!
De minigames kunnen we kort onderverdelen in twee categorieën. De speedy minigames en de wordy minigames. Speedy minigames zijn minigames met een nadruk op snelheid. De wordy games zijn dan weer interessanter omdat ze je toelaten om een voorwerp in te geven dat je zal gebruiken in het spel. We geven een aantal voorbeelden. Een speedy minigame is bijvoorbeeld het spel waar je appels moet vangen met een mandje of waar je noten moet spelen op een gitaar om het publiek tevreden te houden. Deze zijn snel en spelen grotendeels hetzelfde elke keer. De nadruk ligt hierbij puur op vaardigheid. De wordy games geven je een scenario waarin je zelf een voorwerp kunt ingeven en die zullen daadwerkelijk impact hebben op de minigame. Meestal stelt het spel een aantal eisen zoals een beginletter of een categorie. Zo is er een minigame waarbij je gewoon elkaar moet verslaan in een vecht, maar je mag één wapen kiezen met een beginletter. Wij kregen de letter “D”. Ik koos uiteraard voor een “disintegrator” (een soort laser pistool) terwijl mijn collega niets beters kon ingeven dan het woord “durian” (de bolster van een kastanje). Hoewel ze heel hard ermee kon gooien, dolf ze toch het onderspit. Bij een ander spel moesten we zoveel mogelijk voorwerpen beginnende met een “T” balanceren op een vliegend tapijt. Laten we stellen dat “tea spoon” een betere keuze is hierbij dan “tractor”, hoewel het hilarisch was toen één van mijn tractors op de andere zijn stapel theelepels viel. Als laatste voorbeeld geven we een obstakelparcours waarbij je op iets (of iemand) moet rijden en moet springen bij elke hindernis… tenzij je kiest om iets dat vliegt op te roepen waardoor het parcours toch wel zeer makkelijk overvlogen werd. Jullie lezen het al, door deze extra dimensie aan originaliteit worden deze minigames opeens veel plezanter.
Qua graphics en geluid is er eigenlijk niets veranderd vergeleken met de vorige games. Scribblenauts behoudt nog steeds zijn typische cutesy stijl en dit kunnen we zeker smaken. Ook de sfeervolle liedjes en de leuke geluidseffecten konden we smaken. Is het een hoogvlieger qua graphics? Niet direct, maar dat is ook niet nodig. Scribblenauts heeft zijn eigen ietwat simplistische stijl en meer heeft het eigenlijk niet nodig om ons tevreden te stellen. Het gebrek aan grafische pracht wordt makkelijk opgevangen door de variëteit aan voorwerpen en combinaties!
De vraag die we ons op het einde van de dag moeten stellen is de volgende: was Scribblenauts Showdown leuk om te spelen? Het antwoord is ja. De shift naar multiplayer komt misschien raar over voor oudere fans, maar omdat het party game aspect goed is uitgewerkt en er nog steeds degelijk gebruik wordt gemaakt van de bestaande gameplay hebben we geen enkele klacht. Wie dus eerder fan was van de reeks en meer van dat wilt, met een leuke partygame twist, kan hier zeker en vast een mooie aankoop vinden!
