Review: Alien Isolation (PlayStation 4)
Als het gaat om klassiekers in de horror wereld, dan is de Alien franchise toch wel één van de bekendere reeksen. Niet alleen zijn de films geniaal, maar deze reeks heeft ook een groot aantal games op zijn naam staan. Vorig jaar kregen Alien fans een next-gen spel, maar weinigen konden deze smaken. Colonial Marines was geen hoogvlieger en dit moest beter. Het resultaat is Alien: Isolation, een gloednieuw spel die trouwer zou zijn aan de films… maar kan dit spel deze beloftes waarmaken?
In Alien Isolation volgen we het verhaal van Amanda Ripley, de dochter van Ellen Ripley uit de eerste film. Amanda is al jaren op zoek naar de waarheid achter het Nostromo incident waar hij moeder in verdween. Dit was een doodlopende zoektocht tot haar uit het niets een reis wordt aangeboden naar een ruimtestation dat de zwarte doos van de Nostromo zou gevonden hebben. Bij aankomst blijkt echter dat het personeel in paniek is omdat ze nog iets anders hebben gevonden…
Eén van de sterktes van deze first-person shooter is ongetwijfeld de sfeer. Tijdens je zoektocht doorheen ruimtestation Sevastopol krijg je heel lang de titulaire Alien niet te zien en bouwt de sfeer van angst op. Hoe langer je rondloopt doorheen de lege hallen en hoe meer je vecht tegen de inwoners, hoe meer de sfeer doordrukt. Wij kregen een zwaar Bioshock gevoel tijdens het spel en de omgevingen zijn gedetailleerd genoeg dat ze niet onderdoen voor Rapture. Dit bewijst dat maker Creative Assembly weet hoe dit universum werkt. De sfeer van de films leeft in dit spel en dat is de grootste lof dat we kunnen geven aan een film spel.
Als first-person shooter is het spel enorm competent, maar relatief alledaags… tot de Alien verschijnt. Het spel blijft nog steeds sterk, maar de Alien zorgt voor een krachtig element van willekeurigheid die we niet gewend zijn. De Alien kan immers, net als in de films, niet verslagen worden met conventionele wapens. Hem ontwijken is dus de boodschap. Het probleem daarmee is dat de Alien een krachtige AI heeft die doet wat het zelf wil. Het is niet gebonden door de regels van het spel, net zoals de Alien in de film. De Alien zal zich gedragen zoals een beest dat op je jaagt en de enige manier om te winnen is om hem te slim af te zijn. Het spel werkt ook met vaste save points die je zelf moet activeren, wat voor extra spanning zorgt.
Je wapens zelf, de paar die krijgt, zijn nuttig tegen de bewoners van Sevastopol, maar tegen de Alien zijn deze waardeloos. Toch kan je met het crafting systeem verschillende voorwerpen maken uit spullen die je kan vinden om het beest slim af te zijn. Geluidsmakers, bommen en ander tuig kunnen je luttele seconden geven die je nodig hebt om te ontsnappen. Als je een camera hebt zoals de PlayStation Eye of Kinect kan je extra functies activeren. Zo kan de camera je hoofd tracken zodat je tijdens het piepen om een hoekje de camera kunt controleren. Daarnaast zal deze via zijn geluidsensor in je woonkamer luisteren en deze informatie doorgeven aan de Alien. Als er geluid is, kan de Alien je dus makkelijker opsporen.
Qua graphics is de kracht van de PS4 duidelijk zichtbaar. Het spel speelt vlot, de omgevingen zijn enorm gedetailleerd en de Alien is prachtig om te zien. Het is geen overdrijving om te zeggen dat de Alien het spel maakt en deze in actie zien deden alle juiste zones in ons brein tintelen van genot. Ook qua geluid zit alles snor en dan hebben we het vooral op de sfeervolle soundeffects en de terugkeer van oude personages uit de films die hun originele stemmen hebben. Alien fans kunnen glunderen.
Is Alien Isolation zijn geld waard? Ben jij fan van de Alien franchise, dan is dit je game van het jaar. Het spel is zo trouw aan de film dat zelfs Ridley Scott zelf geen klachten kan hebben. Zoek je achter een first person shooter met zware surivival-horror elementen, dan is dit ook een zeer krachtig spel. Alien Isolation is bovenal een sfeervol filmspel dat weet wat het doet en één van de betere games van 2014.