Review: Shadow of War (PlayStation 4)
Hoewel het al jaren is sinds de populaire Lord of the Rings film trilogy van Peter Jackson de cinematische wereld liet daveren, leeft deze wereld nog zeer zwaar in de harten van fans de wereld om. Toen Warner Brothers een aantal jaar geleden een spel aankondigde waarin schrijvers hun eigen visie op deze wereld zouden brengen en er meer aandacht zou zijn voor de bekende slechteriken van de reeks, werd dit onthaald met veel lof en ook het spel, Shadow of Mordor, werd zeer warm onthaald door de gaming wereld. We zijn nu een aantal jaar verder en we hebben het vervolg, Shadow of War, in handen. Kan deze de grote schoenen van zijn voorganger vullen?
Hoewel de reeks zeker en vast veel fans heeft, is deze niet zo populair bij Lord of The Rings puristen. Dit omdat het spel veel elementen uit de reeks in nieuwe manieren gebruikt die inconsistent zijn met de werken van Tolkien. Je kan het eerder aanzien als een “what if” wereld. Deze wereld heeft als groot breekpunt het personage van Talion, die tevens ook het hoofdpersonage is. In het vorig spel vormde Talion een verbond met de oude Elfse held Celebrimbor om wraak te zoeken voor de dood van zijn familie door de gemene handlangers van de even gemene Sauron. Omdat Talion en Celebrimbor één lichaam hebben, heeft Talion nu allerlei interessante krachten. Voornamelijk is hij onsterfelijk, kan hij teleporteren en kan orcs, de voorgenoemde gemene handlangers van Sauron, hersenspoelen om zijn kant te kiezen. Gewapend met deze krachten brengt Talion een volledig leger te been en stoot hij in het eerste spel Sauron een beetje van zijn troon (maar niet volledig). In het tweede spel gaat de strijd van Talion tegen Sauron voort. Sauron neemt Talion nu uiteraard serieuzer en brengt zelfs zijn sterkste handlangers, de Nazgul, mee voor deze confrontatie, maar ook Talion heeft een aantal nieuwe kunstjes klaar voor dit gevecht!
Shadow of War heeft drie heel sterke punten waarin het zich onderscheid van andere games. De eerste is, zoals jullie al lazen, de unieke setting. De tweede is zijn gameplay. Het team achter deze games heeft goed afgekeken naar soortgelijke open-world games zoals de Assassin’s Creed reeks en de Batman Arkham reeks. Van Ubisoft hebben ze vloeiendheid aan klimmen en bewegen overgenomen terwijl ze van de heer Vleermans zijn sterke combat heeft geleend. Het resultaat is het beste van beide werelden en zo voelt het ook aan. Talion maakt zich meester over een slagveld door rond te sluipen, geniepige aanvallen te plannen en snel te verdwijnen indien nodig. Als hij echter moet knokken, knokt hij als de beste en laat hij weinig achter van de orcs die rondom hem staan. Dankzij een aantal skills trees kan Talion evolueren in de richting die past bij je eigen speelstijl en wordt ook jij meester van het gevecht.
Het derde sterke punt is de befaamde Nemesis system. Het opzet van dit systeem is heel interessant. De orcs waartegen je vecht hebben allemaal persoonlijkheden, sterke punten en zwakke punten die willekeurig gegenereerd zijn, maar ook evolueren dankzij interacties met Talion. Zo zullen deze orcs vorige gevechten herinneren, deze info gebruiken om je te verslaan en een rivaliteit met Talion opbouwen. Zodoende worden de orcs geduchte tegenstanders waarmee je uiteindelijk een band vormt. De orcs hebben ook een zeker Pokémon aspect in dit spel. Naast het vermoorden van orcs voor het epische loot zoals zwaarden en helmen, kan je deze orcs ook inlijven in je leger en ze sterker maken. Zodoende kan je hen oproepen om grote bolwerken van Sauron te helpen neerhalen of in gevechten met andere sterke orcs. Het zijn dus niet enkel obstakels, maar ook degelijke hulplieden! De orcs die zo versterkt kan je dan je eigen bolwerken laten verdedigen tegen andere spelers om zo lootboxes en andere zooi te verdienen. Deze kan je ook kopen indien je hier geen zin in hebt.
Grafisch ziet Shadow of War er zeer degelijk uit. De orcs zitten vol karakter en de animaties voor de verschillende moves zijn van hoge kwaliteit. Hier en daar ontdekken we lichte grafische tekortkomingen dankzij de hardware van de PlayStation 4, maar het spel biedt nog altijd een ervaring aan die zeer afgewerkt aan voelt. Ook qua muziek en stemwerk hebben we zeker geen klachten. Het spel gebruikt vaak muzikale nummers uit de filmreeks en vooral het stemwerk van de orcs verdient veel lof.
Shadow of War is een waardige opvolger voor Shadow of Mordor. Het neemt de sterke elementen van zijn voorganger en verbetert deze op elke manier mogelijk. Een aanrader van formaat.