Review: The Lord of the Rings – Gollum (PC)

Hoewel ik al altijd een fan was van het personage Gollum en zijn dichotomische relatie met zijn wederhelft Sméagol , was ik enigszins sceptisch over het veelvuldig uitgestelde Lord of the Rings-spel van Daedalic. Dit omdat de vroege beelden me niet wisten te inspireren en ik niet zeker wist of er überhaupt een samenhangend spel was. Het goede nieuws is dat Gollum (het spel, niet het personage) enkele interessante ideeën heeft. Helaas vallen de ideeën, net als de gefragmenteerde protagonist, uiteen in twee verschillende kampen, waarvan er één aanzienlijk beter is dan de andere.

Gollum bevindt zich tussen twee actiegenres en geen van beide kan echt overtuigen. In zijn kern is het een filmische, maar eenvoudige stealth-platformgame. Denk aan een mix tussen het navigeren langs muren in Uncharted en het sluipen in Splinter Cell. Gollum is echter niet bepaald een atletisch figuur en voelt zich op beide vlakken een beetje onhandig, zowel in zijn rol als daarbuiten.

Op het platformgebied is er meestal maar één route door elk gebied, waarbij je gebruik moet maken van oplichtende richels om vast te grijpen, felgekleurde touwen of lianen om over muren te klauteren en af en toe een stang om aan te slingeren. De omgevingen zijn vaak prachtig en erg verticaal, wat een leuke aanleiding geeft om halsbrekende sprongen te maken. Toch is Gollum kwetsbaar en laten langere vallen hem direct sterven, waarbij hij spectaculair ragdolled voor een halve seconde voordat hij plotseling terug wordt gezet naar het laatste controlepunt.

Ondanks frequente sterfgevallen is het pad meestal duidelijk en zijn de controlepunten ruimhartig geplaatst. Als je intuïtie faalt, is er een knop om Gollum Vision te activeren en bruikbare objecten, vijanden en aangeduide paden te zien. Het is behulpzaam, maar niet altijd betrouwbaar en geeft slechts soms nuttige hints. Meer informatie komt van Gollum die met zichzelf argumenteert, paden en aanwijzingen aanroept zonder dat erom wordt gevraagd. Ik vind het een thematisch uitstekend excuus voor een veel bekritiseerd kenmerk.

Het andere actie-element is stealth, verweven met het klimmen en springen. Nog meer lineair dan het platformgedeelte, betekent het direct game over als Gollum door een bewaker wordt gegrepen, en er is weinig ruimte voor fouten. Gelukkig zijn de sluipgedeeltes vrij gemakkelijk te navigeren, met diepe schaduwen en lang gras dat gemakkelijk te herkennen is, en de patrouilleroutes van de bewakers zijn duidelijk zichtbaar. Er is ook geen gevecht systeem. Orks zonder helmen kunnen worden gewurgd als ze alleen zijn, maar dit gebeurt zo zelden dat je een achievement genaamd “Murderer” ontgrendelt door er slechts tien uit te schakelen.

Hoewel ik tijdens het spelen van Gollum veel kleine glitches ben tegengekomen, hadden de meeste betrekking op gemiste invoer en Gollum die weigerde richels vast te pakken, wat leidde tot plotselinge sterfgevallen. Ik had blijkbaar veel geluk, aangezien andere spelers aanzienlijk ergere problemen meldden, waaronder frequente crashes en bugs die de voortgang belemmeren, waardoor teruggegaan moest worden naar eerdere opgeslagen punten of erger nog. Resultaten kunnen variëren. Als je niet gezegend bent met Frodo’s geluk, kun je misschien beter wachten op enkele patches. De makers hebben al een patch beloofd voor de technische problemen, dus hopelijk zal dit zichzelf oplossen.

Beide aspecten van de actiekant functioneren, maar voelen een beetje halfbakken aan. Gollum is te vuil en uitgemergeld om overtuigend te zijn als een Nathan Drake of Sam Fisher, en of hij met succes naar een richel grijpt of naar zijn onmiddellijke dood stort, voelt soms willekeurig aan. Besturingstoetsen worden soms genegeerd, en hoewel zowel de sluip- als platformsegmenten royaal voorzien zijn van controlepunten, moet je de bedoelde route volgen of sterven. Het werkt, maar als dit alles is wat Gollum te bieden heeft, zou ik waarschijnlijk de moed hebben opgegeven.

Gelukkig werd ik meegesleept door het narratieve aspect van Gollum. Telkens wanneer het geen sluipende platformgame is, maakte Gollum indruk op me als een interactief Tolkien-fanfic-werk, vergelijkbaar met Guardians of the Galaxy uit 2021, met zijn wandel-en-praatformule onderbroken door actie. Net als Guardians speelt het zich af tegen een prachtige achtergrond, en hoewel de personages vaak houterig geanimeerd zijn (vooral in dialogen), hield het script mijn aandacht goed vast. Het ontleden van Gollum en waarom hij een buitenstaander blijft, ondanks alle inspanningen van zichzelf of mogelijke vrienden, maakte indruk.

Hoewel het zelden veel verandert, zijn er vaak prompts in de stijl van Telltale waarbij je kunt kiezen of Gollum of Sméagol antwoordt in dialogen. Ik vond vooral de gespannen scènes waarbij ik een kant moest kiezen en hun zaak moest bepleiten, waarbij ik de andere helft overtuigde, leuk. Thematisch is het spel ook tweeledig. Het verhaal speelt zich af na Bilbo’s diefstal van Gollum’s ring en vertelt gedurende de eerste helft van het spel het verhaal van Gollum’s overleving in de slavenkuilen onder Mordor (hij is letterlijk neurodivergent en een mijnwerker) en zijn langdurige, improviserende en vaak gebrekkige plan om te ontsnappen.

Naast het delven werkt Gollum in de kweekkuilen van de Orks, waarbij we te zien krijgen hoe Saurons legers worden gekweekt als koppige zee-aapjes. Mordor hier is verrassend grimmig, wreedder dan de cartooneske heavy metal-esthetiek van Middle-Earth: Shadow of War met zijn gekke Orks en sexy Shelob. Deze visie van Mordor is gruwelijk gedetailleerd, vol met fraai geëtst zwart staal, uitgerekte en bloederige huiden en veel glibberig, vers stromend bloed en zwart water. Hoewel er niet veel geweld wordt getoond, zijn er genoeg verontrustende nasleepscènes die de verbeelding veel stof tot nadenken geven.

Het spel maakt gebruik van deze gelegenheid om de mechanismen en politiek van Mordor te verkennen. Naast het delven werkt Gollum in de kweekkuilen van de Orks, waarbij we te zien krijgen hoe Saurons legers worden gekweekt. Gollum krijgt de taak om larvale Orks, die lijken op piranha’s, een papje van magisch versterkt vlees te voeren totdat ze uitgroeien tot de bleke humanoïden die we kennen en graag neersteken. Ook de rivaliserende facties van mensen in dienst van Sauron krijgen wat aandacht, waarbij The Candle Man – een sluwe tovenaar die Gollum als informant en jaknikker gebruikt – de show steelt.

De Orks hebben een visueel onderscheidende stijl ten opzichte van andere LOTR-spellen. Minder gespierd, met vaag insectachtige, afgeronde metalen pantsering met een patchwork van leer en kettingen om alles bij elkaar te houden. Afgezien van het ontwerp van Gollum en zijn personageprestatie, is het spel niet bijzonder gebonden aan de films van Peter Jackson. Dit wordt des te duidelijker in de tweede helft van de 10-12 uur durende campagne, die plaatsvindt in elfenlanden. Helderder en minder moorddadig, maar nog steeds gespannen, met het gevoel dat zowel Gollum als de elfen op elk moment zouden kunnen knappen. De Elfen hier zijn slordig, lang en neerbuigend in plaats van fragiel en vluchtig. Een interessant gebrekkig portret, vooral de sombere en brutaal-assertieve tienerelfen waar Gollum onder toezicht van staat.

Deze twee verhaalhelften pasten niet zo naadloos bij elkaar als ik had gewild, maar beide hielden mijn aandacht vast. Ondanks de vooraf bepaalde afloop van het verhaal had ik geïnvesteerd in de persoonlijke inzet van het verhaal. Ik wilde weten of Gollum zou ontsnappen en wat er met hem zou gebeuren. Hoewel de conclusie van het spel niet helemaal bevredigend is, heeft het enkele interessante momenten die de moeite waard zijn om te ontdekken.

Al met al is Gollum een ambitieuze poging om het verhaal van een iconisch personage uit The Lord of the Rings tot leven te brengen. Het combineert stealth, platformen en narratieve elementen in een enkel spel, maar valt een beetje tussen wal en schip. Het platform- en sluipgedeelte voelen halfbakken en onhandig aan, terwijl het narratieve aspect boeiend is, maar niet genoeg is om de tekortkomingen van de gameplay volledig te compenseren. Als je een fan bent van Gollum en graag meer wilt weten over zijn verhaal, kan het spel nog steeds de moeite waard zijn. Maar als je op zoek bent naar een solide actiegame in Midden-aarde, zijn er waarschijnlijk betere opties beschikbaar.