Review: God Eater 3 (PlayStation 4)
Hunting games blijven een genre dat vaak terugkeert. De eeuwige zoektocht van gamers naar de strafste loot en de grootste monsters eindigt dus nooit. Hoewel dit genre tot nu toe altijd werd afgeschreven als niche werk voor fanaten, heeft kaskraker Monster Hunter World onlangs bewezen dat dit soort games een duidelijk gevolg kunnen vergaren. Het is nu de beurt aan BandaiNamco om eens te tonen wat zij in hun mars hebben met God Eater 3!
Voor wie de reeks nog niet volgt (en de reeks is sinds kort volledig beschikbaar op PlayStation 4 dus veel excuus hebben jullie niet!), even de cliffnotes. Ergens in het jaar 2070 verschijnen de Aragami, monsterlijke wezens wiens cellen haast onvernietigbaar zijn, en drijven de mensheid de dieperik in. Enkel een Fins bedrijf genaamd Fenrir kan wapens ontwikkelen die bepaalde getrainde strijders, genaamd God Eaters, kunnen gebruiken om de Aragami te verslaan. Op het einde van het tweede spel wordt Fenrir echter vernietigd en moeten de God Eaters zich verspreiden doorheen de wereld om de mensheid een kans te geven. Het anoniem hoofdpersonage en zijn beste vriend Hugo zijn twee van deze God Eaters, maar dankzij menselijke experimenten zijn zij veel sterker geworden en evolueren ze naar Advanced God Eaters of AGE. Hun verhaal en hoe zij de wereld beschermen wordt briljant uit de doeken gedaan via zowel gameplay als strakke anime cutscenes.
Maar wat is de nu de essentie van de zaak? Wat gaan doen tijdens dit spel? We jagen op en gebruiken hun lichaamsdelen om onszelf te versterken. Het spel neemt de vorm aan van een aantal missies, sommige verplicht voor het verhaal en anderen optioneel, waarbij je in een gelimiteerde omgeving moet jagen op één of meerdere Aragami. Tussen deze missies keer je terug naar je basis waar je nieuwe wapens kunt bouwen, voorwerpen kunt maken en uiteraard kunt praten met de andere hoofdpersonages. Vooral het crafting systeem is dan ook heel belangrijk. Wie dit soort games gewoon is, weet dat de nadruk niet enkel ligt op het neerhalen van de vijand, maar ook op sterker worden en jezelf voorbereiden op de volgende grote uitdaging.
Het spel geeft je in ieder geval veel opties waarmee je de Aragami kunt bevechten. Van zwaarden tot speren tot zeisen, het aanbod is er. Naast je hoofdwapen heb je ook nog een schild en een geweer. Koppel dit aan allerlei systemen zoals Burst Mode, Burst Artes, ElementalBullets en nog zeker drie andere dingen die we vergeten zijn en je merkt het al… hier zit de nodige complexiteit voor de speler die zich echt wil smijten op de technische kant van het jagen. Het resultaat is een glorieuze samenhoop van blitse effecten en belachelijke aanvallen van zowel jezelf als je medespelers. Dit is mogelijk het grootste verschil met rivaal Monster Hunter. Waar Monster Hunter qua gevechten methodisch en technisch is, is God Eater snel en stijlvol. Het is duidelijk dat de makers wilden gaan voor gevechten die hun inspiratie halen uit het betere anime werk en dat lukt hen zeker en vast.
Naast de krachtige singleplayer is er ook nog de multiplayer. Hoewel je bijna alles in co-op kunt spelen, is de ster van de show de zogenaamde Assault Missions. Dit zijn missies van een hoge moeilijkheidsgraad met een timer van vijf minuten. De enige manier om deze missies te verslaan is om met zeven andere spelers samen te werken en alles op alles zetten om die Aragami neer te halen. Niet enkel zijn dit vaak de meest intense momenten die je zal beleven in dit spel, maar de buit is zeker en vast de moeite waard.
Zoals eerder gezegd is het spel zeer mooi om te zien. De vloeiendheid van de animaties gekoppeld aan de bombastische effecten laten bij ons een zeer degelijk anime gevoel achter. Gelet op de verhaalstijl waarbij veel anime cutscenes aan te pas komen, is het duidelijk dat dit met veel zorg werd gedaan. Ook de soundtrack Go Shiina, bekend van de Tales reeks, Ace Combat, Tekken en Idolmaster, is zeer lovenswaardig en brengt direct in de mood om Aragami neer te halen.
God Eater 3 bevat zeer veel gelijkenissen met zijn voorgangers, maar het geheel is allemaal een beetje gestroomlijnder en een beetje mooier, waardoor de ervaring toch veel beter is. Het heeft nog steeds een zware leercurve, maar dat is eigen aan het genre. Wie dus al altijd een hunting game wou spelen, maar niet te vinden was voor de visuele stijl van Monster Hunter zal God Eater 3 zeker kunnen smaken!